Voorbijgevlogen...

De tijd vliegt en gisteren was de laatste bronstexcursie van dit jaar. Het waren enerverende weken waarin we vooral hebben genoten van de magie van deze unieke periode en de machtige edelherten. 

Van het magische geburl tot indrukwekkende knokpartijen tussen de grote heren. Er was elke dag wel wat te zien en te horen. Kortom, het waren weer prachtige weken met doorgaans mooie verhalen en schitterende foto's. Tegelijk hebben we dit jaar ook de nodige uitdagingen gehad met de drukte in het bos en de mensen die besloten om de regels te negeren. Dat is wel een punt van aandacht, want rust is voor de edelherten belangrijk bij de bronst. Dat is iets dat we in ieder geval meenemen in de evaluatie en de voorbereidingen voor 2026. We kijken er alweer naar uit, want het blijft een van de hoogtepunten van het jaar. Graag tot dan!

Foto: Rob Driessen

Rust in de roedel

Het blijft bijzonder om te zien hoe bevlogen onze vrijwilligers de tijd en moeite nemen om al het moois van onze gebieden met anderen te delen, of de handen uit de mouwen te steken om de natuur te koesteren. In het Weerterbos is dat niet anders, waaronder bij de bronstexcursies. Dit jaar hebben we meerdere nieuwe gidsen mogen verwelkomen in ons team. Daar zijn we natuurlijk heel blij mee! De afgelopen weken hebben ze regelmatig meegelopen om zo hun eigen verhaal te gaan vormen. Vandaag neemt Wouter ons mee op een van zijn eerste excursies.

10-10-2025

Helaas kampt een van onze gidsen deze week met een flinke griep. Daardoor krijg ik de mogelijkheid om mijn tweede excursie als gids te geven. Na het volgen van vele excursies bij ervaren gidsen, is het een ontzettende eer om nu zelf groepen mee te nemen. En gelukkig loopt er tot nu toe ook altijd een ervaren gids mee. 

Op deze, toch wel warme, vrijdagavond verzamelen we ons om 17uur bij de startplaats. Van Zuid tot Noord-Limburg zijn er deelnemers en zelfs nog verder dan dat. Ondanks dat we richting het einde van het seizoen gaan, hoopt iedereen nog een glimp op te vangen van de machtige edelherten. Als we in de buurt van het veld komen worden we welkom geheten door de exmoor pony's. Al gauw duikt er ook een gewei op boven het hoge gras. Het eerste hert met een paar hindes. Bij de toren aangekomen zien we vooraan de grote groep en het bijbehorende plaatshert. In de verte burlen wat herten, maar echte aanstalten om het plaatshert uit te dagen zijn er niet. Desondanks heeft iedereen genoten, wat blijft het toch genieten om naar deze prachtige dieren te kijken. 

Wouter (en Dick) 

Foto: Henk Heijligers

Van alles wat en dus genieten!

Er zijn van die excursies waarbij we mogen genieten van allerlei momenten. Woensdag was er zo een. Dick, onze gids vertelt er over.

08-10-2025

De avondgroep stond ruim op tijd klaar overlopend van enthousiasme. Leuk om te zien! Ook de herten lieten al heel snel van zich horen, geholpen door een zwakke westenwind. Een enkel hert op de heenweg toont zich in de verte op het veld ter hoogte van de "veeg-boom”. Vlak voor het grenskerkmonument ontwaren we een roedel hindes en satelietherten. Het roedel omvat zo te zien ongeveer de helft van alle hindes en houdt zich op onder de laanbomen bij de voormalige grashut. Vanaf te toren is te zien hoe drie spitsers het plaatshert uitdagen en uitgebreid burlen. Het zorgt voor de nodige dynamiek rond de appelboom. Kortom, we hebben genoten!

Foto: Marc Geeraerts

De nazomer van de bronst is begonnen

We beginnen aan de laatste bronstexcursies van dit seizoen en alhoewel de intensiteit van de bronst afneemt, is er nog zeker het nodige moois te horen en te zien. Woensdag 7 oktober nam onze gids Dick weer een groep mee het Weerterbos in. Dit keer beschermers van Het Limburgs Landschap. Hieronder zijn verslag.

07-10-2025

Door omstandigheden met ruim twintig minuten vertraging vertrokken, maar het burlen is al van ver goed te horen voor we het hertengebied betreden, mede door de westenwind.

Vanaf de Heugterbroekdijk laat zich tussen de bomen door een hert zien, wat enthousiast ontvangen wordt door de groep. Zo’n dertig meter van het Kerkenpad ligt een hert in het gras. 

Het kijk ons recht aan maar neemt niet de moeite om op te staan. Bij de toren is het druk door een excursie van Yuverta, maar die vertrekken redelijk snel weer. Rechts zien en horen we een kleine groep hindes met burlend plaatshert. De rest staat ver weg en de spitsers zijn buiten beeld. Al snel wordt het donker en gaat het retour richting de Daatjeshoeve. Onderweg hebben we niets bijzonders gezien, maar het was weer een mooie avond met tevreden deelnemers.

Een mooie afscheidsgroet

Voor onze gids Tim was maandag alweer de laatste excursie van dit bronstseizoen. Het was rustig in het bos, maar evengoed lieten de edelherten zich nog wel even zien. En horen...

06-10-2025

Omdat de schemering op 06 oktober merkbaar vroeger invalt, startte de excursie al om 17 uur. Deze keer waren ook twee aspirant gidsen aanwezig om te luisteren naar mijn edelhertenverhaal.

Vanwege het druilerige weer waren er weinig andere bezoekers in het bos en hadden we de uitkijktoren vrijwel alleen voor de deelnemers aan de excursie.

Vanavond stonden de edelherten ver van de toren af. Met de verrekijker was nog net te zien dat een aantal koppen van (liggende?) hindes boven het gras uitstaken. Deze hindes werden vergezeld door een hert.

Achter in het veld was het groepje jongelingen weer aanwezig, waarvan er twee aan het oefenen waren met “kop-drukken”.

Deze avond was er verder weinig activiteit. Ik vroeg me af of de bronsttijd al voorbij was? Maar een fotograaf liet een foto zien waarop de hindes en hert een uur daarvoor veel dichter bij de toren aanwezig waren geweest. Blijkbaar waren we net op een heel rustig moment in het bos.

Toen we de toren verlieten om terug te lopen was er nog een heel duidelijke burl te horen. Is natuurlijk bedoeld geweest voor de andere herten, alhoewel ik even bedacht dat het voor mij was, als afscheidsgroet omdat het alweer mijn laatste excursie van dit jaar was.  

Tim