Vanwege corona is de wildtoren tijdens de edelhertenbronst 2020 afgesloten voor het publiek. De wandelroutes blijven gewoon open. Er zijn geen tickets voor excursies meer beschikbaar.
Zondagavond 4 oktober
Met een prachtige avondzon en 13 personen richting het bos, vooraan verteld van het werk van Het Limburgs Landschap en het Weerterbos. Het was erg rustig wat het geburl betrof, verteld over het dikkopjes (vlinders) en de vlindercorridors verder wandelend richting wildtoren. Daar vlakbij klonk wat geburl.
Vol goede moed verder, bij de toren stonden 2 dames ons op te wachten, zij ontbraken nog als deelnemer. Ongeveer recht voor de toren op 75 meter afstand stond een heel mooi hert met prachtig gewei statig in de avondzon met om zich heen 5 hindes en een kalf. In de verte bij de bosrand en waterplas, liepen een paar jonge manen die af en toe wat geburl lieten horen; een mooi moment om foto’s te maken. Plots dacht een van de dames, ik ga toch eens kijken bij de andere heren. Maar het plaatshert vond dat geen goed idee en moest zich dan ook behoorlijk inspannen om de ondeugende dame weer terug bij de groep te krijgen waarna de rust was weer gekeerd. Een van de jonge mannen vond het wel goed en liep in volle vaart door de rechts gelegen waterplas wat verschillende mooie foto’s opgeleverd heeft.
Na ruim een half uur zijn we weer vertrokken richting Daatjeshoeve, bij de de Brensbrug stond nog een hert met stuk of 10 hindes en kalveren. Daar nog even bewonderd waren we iets na half 8 weer terug iedereen was vol lof over de mooie avond en met dank aan Het Limburgs Landschap ging ieder zijn eigen weg.
Vol goede moed verder, bij de toren stonden 2 dames ons op te wachten, zij ontbraken nog als deelnemer. Ongeveer recht voor de toren op 75 meter afstand stond een heel mooi hert met prachtig gewei statig in de avondzon met om zich heen 5 hindes en een kalf. In de verte bij de bosrand en waterplas, liepen een paar jonge manen die af en toe wat geburl lieten horen; een mooi moment om foto’s te maken. Plots dacht een van de dames, ik ga toch eens kijken bij de andere heren. Maar het plaatshert vond dat geen goed idee en moest zich dan ook behoorlijk inspannen om de ondeugende dame weer terug bij de groep te krijgen waarna de rust was weer gekeerd. Een van de jonge mannen vond het wel goed en liep in volle vaart door de rechts gelegen waterplas wat verschillende mooie foto’s opgeleverd heeft.
Na ruim een half uur zijn we weer vertrokken richting Daatjeshoeve, bij de de Brensbrug stond nog een hert met stuk of 10 hindes en kalveren. Daar nog even bewonderd waren we iets na half 8 weer terug iedereen was vol lof over de mooie avond en met dank aan Het Limburgs Landschap ging ieder zijn eigen weg.
Peter van den Brand
Zaterdagochtend 3 oktober
Rond 7.30 uur hadden zich 12 personen verzameld. In een druilige ochtendregen vertrokken we richting edelherten.
Vertellend over het Weerterbos, de rabatten en het onderhoud door Het Limburgs landschap.
Ter hoogte van de vlindercorridors, hoorden we het geburl van de herten. Het was verbazend rustig, weinig mensen deze ochtend.
Lopend tot bij de wildtoren nog weinig van de herten te zien. Ook bij de toren was het rustig, links bij de waterplas lagen wat jonge mannen.
Soms hoorde je wat geburl en werden de herten wat actiever; de groep zelf bleef ver weg. Het plaatshert kwam af en toe de jongeren tot de orde roepen.
Na 3 kwartier zijn we weer richting Daatjeshoeve gewandeld. Ieder gaf toch aan dat ze het een interessante excursie vonden. Met dank aan het Limburgs landschap.
Vertellend over het Weerterbos, de rabatten en het onderhoud door Het Limburgs landschap.
Ter hoogte van de vlindercorridors, hoorden we het geburl van de herten. Het was verbazend rustig, weinig mensen deze ochtend.
Lopend tot bij de wildtoren nog weinig van de herten te zien. Ook bij de toren was het rustig, links bij de waterplas lagen wat jonge mannen.
Soms hoorde je wat geburl en werden de herten wat actiever; de groep zelf bleef ver weg. Het plaatshert kwam af en toe de jongeren tot de orde roepen.
Na 3 kwartier zijn we weer richting Daatjeshoeve gewandeld. Ieder gaf toch aan dat ze het een interessante excursie vonden. Met dank aan het Limburgs landschap.
Peter van den Brand
Woensdag 20 september
Het was woensdagavond een prima temperatuur om op zoek te gaan naar de edelherten. Helaas waren niet alle gasten op komen dagen.
We vertrokken aanvankelijk met 11 personen, waar naderhand nog 2 bij kwamen (file). Vanaf de brensbrug was al volop het burlen te horen.
Een goed begin van een mooie avond. Bij de uitkijktoren waren alle hindes met kalveren en het plaatshert. Ze kwamen zo dichtbij, dat je ze ook zonder verrekijker goed kon bewonderen.
Het plaatshert bleef burlen. We zagen vanaf de uitkijktoren, dat de andere herten naderbij slopen. Het burlen van het plaatshert werd royaal beantwoord door de andere herten.
Het was mooi om te zien hoe het plaatshert zijn dominantie liet werken. De andere herten waagden wel een poging om dichter bij de hindes te komen, maar werden door het plaatshert verjaagd. Wat een sensatie.
Op de terugweg stonden nog 2 herten te burlen. Met graspollen op het gewei, om zo nog meer indruk te maken.
Een mooie avond met een onvergetelijke ervaring .
We vertrokken aanvankelijk met 11 personen, waar naderhand nog 2 bij kwamen (file). Vanaf de brensbrug was al volop het burlen te horen.
Een goed begin van een mooie avond. Bij de uitkijktoren waren alle hindes met kalveren en het plaatshert. Ze kwamen zo dichtbij, dat je ze ook zonder verrekijker goed kon bewonderen.
Het plaatshert bleef burlen. We zagen vanaf de uitkijktoren, dat de andere herten naderbij slopen. Het burlen van het plaatshert werd royaal beantwoord door de andere herten.
Het was mooi om te zien hoe het plaatshert zijn dominantie liet werken. De andere herten waagden wel een poging om dichter bij de hindes te komen, maar werden door het plaatshert verjaagd. Wat een sensatie.
Op de terugweg stonden nog 2 herten te burlen. Met graspollen op het gewei, om zo nog meer indruk te maken.
Een mooie avond met een onvergetelijke ervaring .
Mary Naus
Dinsdag 29 september
Bij Daatjeshoeve introductie gedaan voor de aanwezigen, en uitleg gegeven over het gewei. Net voor we aanlopen komen nog vijf mensen aanrennen en zo kunnen nog net met veertien mensen aan de wandeling beginnen.
Weinig geburl te horen. Aan de Brensbrug zitten twee fotografen op het bankje op de komende herten te wachten.
Langs het raster bij de Grenskerk alleen wat pony’s te zien in de verte. Aan de toren staat het roedel hindes met plaatshert, iets verder weg dan de dag ervoor. Dat plaatshert maakt een vermoeide indruk en legt zo nu en dan zelfs de kop op de grond, om later weer even op te staan en een brul te laten horen en wat gras in het gewei te hangen. Langzaam trekken ze voorbij van west naar oost en dieper het terrein in. Vanaf de grond onttrekt de hoge vegetatie ze grotendeels aan het zicht, maar vanaf te toren is er een prachtig gezicht. De vele plaatjes die geschoten worden mogen er zeker zijn, de lage zon verlicht het schouwspel sprookjesachtig. Om het roedel heen in het veld en aan de bosrand bijherten, die wat meer moeite doen. In de achtergrond de spitsers, die zo nu en dan wat stoeien. Achter de vennen de pony’s. Er lijkt een lepelaar aan het ven te staan.
Bij de Brensbrug geen herten, maar wel zeven personen en een hond aan de ponydraad. Die vriendelijk verzocht te vertrekken en op de paden te blijven, waaraan ze gehoor gaven.
De fotografen van eerder die avond staan nog steeds te wachten op de herten die niet kwamen. Een succesvolle avond mede door het mooie licht.
Weinig geburl te horen. Aan de Brensbrug zitten twee fotografen op het bankje op de komende herten te wachten.
Langs het raster bij de Grenskerk alleen wat pony’s te zien in de verte. Aan de toren staat het roedel hindes met plaatshert, iets verder weg dan de dag ervoor. Dat plaatshert maakt een vermoeide indruk en legt zo nu en dan zelfs de kop op de grond, om later weer even op te staan en een brul te laten horen en wat gras in het gewei te hangen. Langzaam trekken ze voorbij van west naar oost en dieper het terrein in. Vanaf de grond onttrekt de hoge vegetatie ze grotendeels aan het zicht, maar vanaf te toren is er een prachtig gezicht. De vele plaatjes die geschoten worden mogen er zeker zijn, de lage zon verlicht het schouwspel sprookjesachtig. Om het roedel heen in het veld en aan de bosrand bijherten, die wat meer moeite doen. In de achtergrond de spitsers, die zo nu en dan wat stoeien. Achter de vennen de pony’s. Er lijkt een lepelaar aan het ven te staan.
Bij de Brensbrug geen herten, maar wel zeven personen en een hond aan de ponydraad. Die vriendelijk verzocht te vertrekken en op de paden te blijven, waaraan ze gehoor gaven.
De fotografen van eerder die avond staan nog steeds te wachten op de herten die niet kwamen. Een succesvolle avond mede door het mooie licht.
Dick van de Goorbergh
Maandag 28 september
Om 17:30 uur vertrokken we vanaf de Daatjeshoeve richting de uitkijktoren met een gemengde groep van 13 personen. Jonge en oudere deelnemers, duo’s, singles en families, uit Venlo, Antwerpen, Best, etc.
Onderweg naar de uitkijktoren niets te horen of te zien van welk hert dan ook, zelfs niet op de grasvlakte bij de Brensbrug. Ook op het pad naast de afrastering en langs het grenskerkmonument geen geluid te horen en geen spoor van enig hert.
Tot aan de poort van de uitkijktoren……Niet te geloven……..de gehele groep hindes en kalveren (19 stuks) in gezelschap van het plaatshert op slecht 100 meter afstand onder een groepje bomen. Zelfs zonder verrekijker heel goed waar te nemen. Het plaatshert was regelmatig aan het burlen en dat werd dan beantwoord door geburl vanuit diverse kanten uit de bosrand.
Onderweg naar de uitkijktoren niets te horen of te zien van welk hert dan ook, zelfs niet op de grasvlakte bij de Brensbrug. Ook op het pad naast de afrastering en langs het grenskerkmonument geen geluid te horen en geen spoor van enig hert.
Tot aan de poort van de uitkijktoren……Niet te geloven……..de gehele groep hindes en kalveren (19 stuks) in gezelschap van het plaatshert op slecht 100 meter afstand onder een groepje bomen. Zelfs zonder verrekijker heel goed waar te nemen. Het plaatshert was regelmatig aan het burlen en dat werd dan beantwoord door geburl vanuit diverse kanten uit de bosrand.
Gedurende de avond verplaatste de groep zich langzaam naar de open grasvlakte van de Grashut, waardoor ze ook vanaf de uitkijktoren heel goed te zien waren. Of dit nog niet genoeg was verschenen er tal van andere herten (en spitsers) achter op de open vlakte. Hier werd een gevecht gehouden tussen twee herten, wat een kletterend geluid van geweien opleverde. Net voordat we wilden weggaan, sjokte het plaatshert naar de overige herten achter in het terrein, waarbij het plaatshert op het laatst in volle vaart de overige herten verjoeg.
Geweldige avond: alle hindes en kalven gezien en tal van sptisers en herten met geburl en acties.
Alles bij elkaar was het een TOP avond.
Geweldige avond: alle hindes en kalven gezien en tal van sptisers en herten met geburl en acties.
Alles bij elkaar was het een TOP avond.
Tim van Houten