De edelhertenbronst is afgelopen, in 2022 organiseren we weer nieuwe excursies.
Zie hier filmbeelden uit 2021 van de edelhertenbronst [film Jan van der Heijden] met nog een extra aanvulling van 1 oktober.
Zondagavond 10 oktober: DE FINALE
Wat mag je verwachten van de laatste excursie van dit seizoen na het ‘in de mist lopen’ van de ochtendexcursie? Twaalf deelnemers gaan het meemaken. Bij de Brensbrug staan een zestal dames herten tegen de bosrand, uit het gras steekt een gewei omhoog. Ze kijken zwijgend naar ons. Het is verdacht stil, geen burl te horen. Op de hoek van het raster is geen hert te zien. Bij de toren is het beter. Aan de verste bosrand staan de Exmoor pony’s, halverwege de vlakte is het een door elkaar van herten, hindes en wat jong grut. Een burl klinkt en het lijkt of ze hierop hebben gewacht en het canon barst los. De maan staat aan westelijke hemel als de zon ons vertelt dat de tijd van vertrek gekomen is en de eerste mistflarden het tournooiveld gaan inpakken. In de koeienwei staat nog een hert dat zo nu en dan zekert. Bij de Brensbrug staat een groot hert met tien dames op een meter of vijftig. Hij kijkt ons dreigend aan als de hindes nieuwsgierig dichterbij komen. Als aan de grond genageld in volledige stilte volgen we het schouwspel ... Alleen de klok tikt door en het bos moet rusten. Zo eindigt het bronstexcursieseizoen met een prachtige finale.
Dick van de Goorbergh
Zondagochtend 10 oktober: SFEERBEPALER
Mist dat is de sfeerbepaler van de wandeling die ik vanmorgen met een andere gids en nog elf gasten maakte. Zelfs de appelboom voor de toren verschuilt zich zo nu en dan achter een witte voile. Spinnenwebben aan de eik naast ons hangen zwaarbeladen met dauwdruppels roerloos te wachten op prooi. Alleen geburl in de verte wijst op de aanwezigheid van edelherten. Tegen 9:30 uur toont de zon waar hij staat, maar de nevel weet nog van geen wijken. Mist dat is de sfeerbepaler van de wandeling van hedenochtend
Dick van de Goorbergh
Zaterdagavond 9 oktober: 25 METER
Om 18:30 uur gestart met 11 deelnemers vanaf de Daatjeshoeve, met uitleg geven over het programma van de avond. De edelherten excursies van Limburgs Landschap hebben landelijke bekendheid; sommige deelnemers waren speciaal vanuit Rotterdam gekomen om de edelherten te bekijken. Voor de wandeling werd gestart, eerst een gewei rond laten gaan onder de groep deelnemers en een eerste uitleg gegeven over de edelherten. Onderweg regelmatig gestopt om te vertellen over het Weerterbos, Limburgs Landschap en natuurlijk over de edelherten. De avondzon zorgde daarbij voor fantastische lichtinval in het bos. Onderweg naar de uitkijktoren waren er geen herten te zien en was er geen geburl te horen. Het fantastische weer maakte echter alles goed en zo werd het toch een mooie wandeling naar de uitkijktoren. Vanaf de uitkijktoren waren 4 hindes/kalveren te zien in gezelschap van 1 hert, dat resten gras in het gewei droeg. Dit groepje stond redelijk dichtbij de toren en verplaatste zich slechts langzaam. Dit veranderde toen de Exmoor pony’s in draf op het toneel verschenen. De pony’s hadden bedacht om precies op de plek van de herten te gaan de grazen en verjoegen de hindes/kalveren. Het hert liep kalm achter de hindes/kalveren aan. Achteraan op het veld liepen ook enkele herten en hindes, echter te ver weg om goed te kunnen zien. Toen het tijd werd om terug te gaan naar de Daatjehoeve, doken rechts van de toren twee herten op, waaronder het hert met de afgeplatte kroon in het gewei. Het hert bij de hindes/kalveren reageerde daarop onmiddellijk op met geburl. Op het moment dat we onderaan de toren stonden kwam het hert met de afgeplatte kroon op circa 25 meter voorbij het hekwerk: het toetje van de avond en het perfecte moment voor een foto-shoot. In de schemering en met opkomende mistbanken zijn we met het voltallige gezelschap teruggelopen naar de Daatjehoeve, waarbij we onderweg nog werden getrakteerd met het zien van enkele reeën binnen de afrastering. Ondanks het naderende einde van het bronstseizoen toch een meer dan fantastische avond beleefd met allemaal tevreden deelnemers.
Tim van Houten
Zaterdagochtend 9 oktober: MIST, MIST, MIST
Om 7:30 uur met de voltallige groep richting toren in het bos: mist, mist, mist. Toch volle goede moed verder lopend en op zijn tijd verteld over het Weerterbos. Binnen het raster mist ,mist, mist en verteld over de herten en de pony’s. Verder richting toren. Het was uitzonderlijk stil in het bos; geen hert te horen. Vol goede moed verder gelopen met de deelnemers en verteld dat er geen garantie is dat we herten zouden zien. Bij de toren mist, mist, mist en afgesproken dat we ruim de tijd hadden omdat het nog vroeg was. We hebben een uurtje op de toren gestaan. Mist, mist, mist en enkele mensen gingen al eerder op eigen gelegenheid verder om een rondje te lopen. Na een uur vanaf de toren vertrokken. Teruglopend viel mij op dat er veel lawaai was van een kettingzaag en zag dat er mensen in het gebied van de herten hout aan het zagen waren. Dat de kans om herten te zien niet bepaald bevorderde en werd als zeer storend ervaren. Terug bij de Daatjeshoeve waar de koffie als van outs heerlijk was, kwamen een paar deelnemers terug met de mededeling dat ze toch nog een hert met 6 hindes hadden gespot. Al met al toch nog een geslaagde excursie.
Peter van den Brand
Vrijdagochtend 8 oktober: NOG MEER MIST
De mist van gisteravond had zich uitgebreid. Dat beloofd niet veel goeds. Bij de Oude Graaf niets, ook geen geburl. Dichter bij de toren gekomen hoorden we de eerste burl. Weliswaar minimaal, maar toch. bij de toren aangekomen stond in de mist bij de toegangspoort een hinde met kalf. Die bleken later die ochtend nog vaker voorbij te komen en ook redelijk dicht bij de toren. Op de toren was het geburl te horen van een hert. Daar bleek ook een hinde bij te staan. Of er meer hindes bij die groep aanwezig bleef deze ochtend een mysterie. Meer als een hert hebben we niet horen burlen. Het lijkt inderdaad dat de bronst op zijn einde gaat.
Henk Heijligers
Donderdagavond 7 oktober: MIST
Prima excursie! De groep is uit elkaar gevallen. Vanaf de toren voor het water een groep van 5 hindes met hert. Bij het water 4 herten. Tegen kwart voor zeven begonnen ze echt met burlen. Pony’s stonden bij de toren, eentje kwam er onder staan en begon nog even te hinniken. Op de terugweg nog een ree en in het weiland bij de Oude Graaf nog 2 hindes en 1 kalf. Daar stond waarschijnlijk meer bij maar door de mist was dit niet te zien.
Lia Oosterwijk
Woensdagavond 6 oktober: UIT ELKAAR
Alle deelnemers waren aanwezig en we zijn vertrokken. Voor ons liep nog een groep. Waarvan weet ik niet. Bij de Brensbrug troffen we een groepje aan van ongeveer 6 hindes/kalveren met een hert. Althans door de hoge begroeiing zagen we er niet meer. Ze stonden rechts van de Oude Graaf te schuilen voor de regen. Even verderop bij het beekje stond die ouwe, maar daar achter ook nog wat hindes (zeker 2 of 3). Maar door de regen en de bomen werd het heel snel donker en was het juiste aantal niet goed te zien. Doorgelopen naar het veld en pas bij de uitkijktoren die heerlijk verlaten was (de groep voor ons was al weer op de terugweg) Stonden voor de toren 2 herten. Daarna weer teruggelopen. Bij de beek was die ouwe gaan liggen en hindes niet gezien. Wel 'n korte burl die je amper een burl mag noemen. Dan terug naar het weitje bij de Brensbrug. Er stond 1 hinde onder de tak met de boog aan de linkerkant, maar door de schemer was er verder niks meer te zien. Nog een korte burl (weer zo'n slap ding) uit die hoek links en dat was het. De groep is helemaal uit elkaar gevallen en het weer werkte natuurlijk ook niet mee. De mensen waren blij dat ze wel herten gezien hadden.
Ellen Luijks
Dinsdagavond 5 oktober: FUT
Een heel enthousiaste groep, mogelijk mede omdat de regen is opgehouden. Een enkel hert op de vlakte, en die 'verdwijnt' steeds in de hoge vegetatie. Dat geeft moed voor bij de toren, en inderdaad wordt die belofte ingelost. Een grote groep hindes bevindt zich op niet te grote afstand met de nodige satelietherten op middelbare afstand. De spitsers spelen wat. Zo nu en dan is er nog n burl te horen, maar de fut lijkt er een beetje uit. Als de ondergaande zon de bosrand niet langer verlicht aanvaarden we de terugtocht
Dick van de Goorbergh
Zondagavond 3 oktober: REGEN, BRRR
Zo zouden weleens vier van de twaalf bezoekers hebben gedacht als Dick en ik met onze acht aangemelden op weg richting edelherten gingen. De regen bleef uit en het tegendeel bleek toen voor de avondschermer inviel de zon de wolkenhemel van kleuren voorzag. Bij de Brensbrug zorgde het hert met de horizontale kroon voor de intro hoe van dichtbij het burlen klinkt. Bij het bosje op de grote grasvlakte wachtte ons twee herten op, die al burlend in elkaars nabijheid liepen. De drie waargenomen herten waren de opmaak voor wat er ging komen. Dit keer was de groep met het leidhert, een achttal hinden en wat jongen vlak voor onze uitkijkpost. Ze storende zich niet aan het lawaai van de bewonderaars. Het leidhert hoefde, zolang wij keken, zijn energie, behalve burlen, niet te steken in het verjagen van zijn rivalen en had meer tijd over om herhaaldelijk achter een van de hinden aan te gaan. Stalken zouden wij zeggen als om mensen gaat of hinderlijk lastig vallen. De hinde beloonde zijn gedrag op die momenten met telkens iets sneller te lopen dan haar belager. Intussen verschenen achter het water drie mannen waarvan er een door het water achter een wijfje rende. Het zorgde voor een spectaculaire watergordijn. Blijkbaar zet het uiteenvallen van de hindengroep door. Kan een teken zijn dat de voortplantingstijd ten einde loopt. Kan ook zijn dat het plaatshert niet zo aantrekkelijk of dominant meer is. De komende dagen zullen we meer weten.
Ron Vodegel
Zondagochtend 3 oktober: DRIE GROEPEN
Vanochtend twee groepen. een als reguliere excursie en een kleine excursie met winnaars van de wedstrijd Ode aan Het Landschap van Het Limburgs Landschap. Geen activiteiten bij de Brensbrug. Bij de Grashut was veel te beleven. een hoofdgroep van hert met in totaal 7 hindes [inclusief kalveren]. Verder was er ook een een aantal hindes met meerdere herten bij het bosje. En een derde groepje had zich afgescheiden met 4 hindes [inclusief kalveren] en een hert. Dat werd later weer achterna gezeten, door een ander hert. Dat groepje verdween uiteindelijk in het bos. Veel geburl en veel activiteit. Het lijkt dus dat de groep verder uit elkaar begint te vallen. Een van de herten liep er gehavend bij.
Ed Hemmes & Henk Heijligers
Zaterdagochtend 2 oktober: TWEE GROEPEN
In totaal vanochtend 8 deelnemers. Ded hondes stonden ver weg. De hereten zelf goed te zien, vooral vanaf de Grenskerk. Ze burlden stevig. Twee hindes zijn door een hert van de groep afgescheiden. Het viel vanochtend mee met de drukte van mensen.
Dick van de Goorbergh
Vrijdagavond 1 oktober: DRUK
Excursie met zeven deelnemers. Het was erg druk in het bos, vooral door een excursiegroep van Yuverta uit Helmond. De herten waren goed te zien.
Dick van de Goorbergh
Woensdag 29 september: TWEE GROEPEN!
Ondanks wisselvallig weer met 12 belangstellenden begonnen aan de excursie. Onderweg op open terrein rechts achter Brensbrug een liggend hert te zien. Op afstand burlen te horen vanaf omgeving toren. Onderweg naar de toren twee hinden met twee kalfjes. Geen hert waarneembaar in de buurt. Bij poort naar de toren op ruime afstand een groep van ruim 12 hinden met plaatshert te zien aan de bosrand in het open gebied uiterst recht van de toren. In die bosrand op gepaste afstand nog twee herten zichtbaar. Wel wat burlen maar verder erg rustig allemaal. Op de terugweg bleken de twee hinden met kalfjes toch gezelschap te hebben van een hert. Er is dus een klein groepje afgesplitst. Het hert bij de Brensbrug stond nu op ongeveer 30 meter van de weg rustig te grazen. Zo kregen de deelnemers alsnog de kans een hert van dichtbij te bewonderen. Rond 19.40 uur afscheid genomen bij de Daatjeshoeve.
Frans Boonen
Dinsdagochtend 28 september: PARADEREN
Beetje koud maar met een prachtig ochtendzonnetje, gingen we op weg met een kleine groep [twee personen hadden zich afgemeld in verband met coronaklachten]. Bij de groep waren dames uit Weert die het een en ander wisten te vertellen over de Daatjeshoeve en het Weerterbos. Aangevuld met informatie over Het Limburgs Landschap en de werkzaamheden in het bos en de Edelherten liepen we richting wildtoren. Op verre afstand was het geburl goed te horen, bij de Oude Graaf op het open stuk was het wat mistig en klonk het geburl imponerend en spannend. Dat heeft een bepaald effect en bevorderd de nieuwsgierigheid. Onder luid geburl liepen we verder, bij de toren recht bij de waterpoel stond een prachtig hert. Rechts voor de toren, een beetje op afstand, stond de groep hindes met kalveren, het plaatshert paradeerde statig op en neer soms met een reactie op het geburl. Dat van alle kanten hoorbaar was. Langs het water liepen nog twee jonge edelherten die met veel geburl goed lieten merken dat ze aanwezig waren. Rechts van de toren kwam ook stevig burlend ouder edelhert met zijn prachtig gewei, voor de fotograven een ideaal plaatje. Tegen de tijd dat we terug wilden gaan paradeerde het hert dat steeds bij de waterpoel stond vlak voor de toren langs en liep wat op en neer en ging weer terug naar zijn poel. Het viel de bezoekers op dat er veel vogels in het gebied waren, wat ze erg mooi vonden. Al met al een zeer geslaagde excursie op een mooie zonnige ochtend.
Peter van den Brand
Zondagavond 26 september: AAN HET EINDE VAN DE REGENBOOG
Twaalf bezoekers waarvan drie kinderen uit een gezin. Men kwam uit Alphen aan de Rijn, Veghel of uit de directe omgeving. Samen met Dick voerden we hen, voorzien van de nodige informatie, naar de pot die de regenboog voor ons als verrassing in petto heeft. Bij het gras was de regenboog tegen een verder heldere hemel te zien met de zon als grote schijnwerper. Bij dat begin lag een hert slecht zichtbaar achter een strook gras. De werkelijk pot aan het einde van de regenboog bevond zich op het grasstuk recht voor de uitkijktoren. Het leek op een bühne van een toneel. In de rug de zon, in het midden van de hemel een hele regenboog van oost naar west, het strook gras badend in het late zonlicht en vijfentwintig edelherten, negen herten en zestien hinden met jongen, voerden hun act op. Hoofdrolspelers waren het plaatshert en zes herten, met een enkele hinde in een actieve bijrol. De rollen lieten niets aan de verbeelding over. Verdedigen van de hindegroep met dreigen naar de rivalen met het lichaam en burlen, reactie van de rivalen, sommige met voorzichtig naderen en burlen en de anderen alleen burlen. Een van de herten had zichtbaar een natte linker achterflank van het zoelen. De dames met bijrol ontweken het flemende plaatshert of vonden het veiliger op hun buik te gaan liggen. Pas bij het begin van de schemer en het opkomen van de nevel kwam dit perfecte toneelspel, het decor en temperatuur tot een eind. Mochten er reviews komen dan zal deze opvoering als een van deze ooit in de boeken komen. Is er dan geen enkel minpunt? Ja, uitgerekend dit keer had ik mijn fototoestel niet bij me.
Ron Vodegel
Zondagochtend 26 september: DIK TEVREDEN
Vanmorgen een leuke groep die om 7.15 uur al bijna compleet stond te wachten. Mooi weer meegekregen en in de verte is het geburl al duidelijk te horen, maar vrij zicht op de dieren is er pas op de vlakte bij de uitkijktoren. Ons hert met het grootste gewei paradeert op 'n meter of 40 een paar keer langs het hek. Bij het water staat de hele club dames en kalveren inclusief het plaatshert. Twee jonge herten worden verjaagd en de baas tooit zich met gras. De zon schijnt volop en dat is nu niet zo handig door het tegenlicht, maar het natte gewei van de oude heer schittert er doorheen. Een vogelaar laat de deelnemers door zijn telescoop kijken. Iedereen dik tevreden met zo’n mooie morgen.
Donderdagochtend 23 september: NIET STABIEL
Vanmorgen toernooiveld verplaatst naar rechts naast ven voor uitkijktoren. Roedel bestond uit circa 10 en een groepje nabij de Brensbrug met ongeveer 6 stuks kaalwild. Alles volop in beweging, maar nog niet echt stabiel. Gisteravond 3 herten wel veel geburl.
Piet Litjens
Woensdag 22 september: WAARDERING
We vertrokken met 12 personen in een heerlijke nazomeravond. Tijdens de wandeling verteld over het Weerterbos en de dieren. Er werden veel vragen gesteld, de groep was zeer geïnteresseerd en nieuwsgierig. We hadden een mooie wandeling naar de wildtoren. In de verte hoorden we al het geburl, de pony’s stonden recht voor en rechts daarvan een groep van 15 edelherTen met een prachtig hert. Die hield luid burlend zijn rivalen op afstand. Dat ging hem goed af, een van de herten bleef hem uitdagen. Links van de pony’s waren 2 jonge herten met elkaar aan het stoeien en aan de bosrand lag een prachtig hert, vermoedelijk een van de oudste, met een heel mooi gewei. Toen we bijna terug moesten, kwam hij langzaam richting toren. Dat werd door de aanwezigen natuurlijk erg gewaardeerd en op te terugweg stonden 2 mooie exemplaren luid burlend vlak bij de afrastering. Daar werden nog snel foto’s van gemaakt. Op de open vlakte bij de Oude Graaf stond een eenzaam hert heel stil en treurig om zich heen. Ook hier werden nog de nodige foto’s gemaakt. Net voor het donker waren we weer terug bij de Daatjeshoeve, waaren de koffie als van ouds weer heerlijk smaakte. Al met al een zeer geslaagde excursie met veel lovende woorden.
Peter van den Brand
Zondagochtend 19 september: WIE IS NU DE BAAS?
Een mooie zondagmorgen, 12 mensen, 2 dames zelfs helemaal uit Rotterdam. En gelukkig werden we beloond. We hoorden een hoop geburl en bij de uitkijktoren zagen we verschillende herten en ook de groep hindes. De bok met het afgeplatte gewei stond bij de hindes. Op een gegeven moment kwam een andere grote bok door het water aanlopen. Ze blijven wat om elkaar heen draaien en burlen. Rechts daarvan zagen we wat jonge bokken oefengevechten houden. Op een gegeven moment lopen de 2 grote bokken allebei tussen de hindes. Even waren er 2 groepen, maar tot een gevecht kwam het niet. Toen we aan de terugtocht begonnen, stond de bok die door het water was gekomen tussen de hindes, de bok met het afgeplatte gewei stond een stuk van de groep af. Wie is nu de baas? In elk geval was het een prachtige morgen!
Leo Kuijpers
Zaterdagochtend 18 september: MIST
We vertrokken met 13 personen na enige uitleg over het Weerterbos, richting Wildtoren. Maar helaas, we liepen steeds verder de mist in, dus met luid geburl bij de toren werden we begroet door hoeveel herten ??? Hoeveel weten we dus niet; geen hert gezien! Wel was de spanning groot onder de mensen op de toren, zien we ze wek of zien we ze niet. Na wat uitleg over de herten en de pony’s zijn we terug gelopen. Gelukkig vond iedereen het toch een bijzondere ervaring. Het heeft een bepaalde spanning zo op de vroege ochtend in het bos.
Peter van den Brand
Vrijdag 17 september: MOOI BEGIN VAN HET WEEKEND.
Het was een prachtige avond, heerlijke temperatuur. Om 18.00 uur gestart met 12 gasten. Nog voor het eerste wildrooster hoorden we al geburl. Een goed begin van een mooi avontuur. Na uitleg over de edelherten in rap tempo vertrokken naar de uitkijktoren. De nieuwsgierigheid werd gestaafd door het geburl. Op de uitkijktoren werden we rijkelijk beloond, we zagen alle hindes met kalveren. Daarbij zagen we ook het plaatshert, die de groep hindes prima onder controle had. Hij wist door het geburl zijn rivalen op afstand te houden. Geweldig om dit te mogen zien. Op tijd bij zonsondergang naar huis vertrokken, met een blij gevoel. Wat een mooi begin van het weekend.
Mary Naus
Woensdag 15 september: RUSTIG
Om 18:00 uur vertrokken we vanaf de Daadjeshoeve met een groep van 12 deelnemers.Onderweg heb ik verteld over Het Limburgs Landschap, het Weerterbos en natuurlijk over de edelherten. Het was bijzonder rustig op de heenweg wat betreft edelhertengeluiden en het was ook bijzonder rustig wat betreft overige bezoekers (ook op de uitkijktoren). Enkele honderden meters voor het grenskerkmonument werden een drietal hindes/kalveren waargenomen dicht tegen de afrastering. Er was geen hert aanwezig bij dit groepje. Vanaf de uitkijktoren was een groep hindes/kalveren te zien in gezelschap van het hert met het kenmerkende gewei met de afgeplatte kroon. Achter in het veld waren nog enkele herten aanwezig. De dieren verplaatsten zich gedurende de avond rustig in het veld. Een enkele keer kon men het burlen horen. Om 19:30 uur er met de groep weer teruggelopen naar de Daadjeshoeve en op te terugweg weer het groepje hindes/kalveren gezien op dezelfde plek als op de heenweg. Ondanks dat er deze avond geen spektakel was, waren de deelnemers toch tevreden.
Tim van Houten
Maandag 13 september: DE START
Om 18.00 u. vertrokken met 13 deelnemers richting toren. Na passage van het wildrooster hoorden we al burlen. Voorbij de Oude Graaf zagen we een aantal herten staan, het was moeilijk onderscheidt te maken tussen de herten en de hindes door de bosschages. Toen we aankwamen op de toren zagen we er 2 liggen voor het ven. In de bosschage achter het ven waren twee herten zich de maat aan het nemen (vechten). Voor het ven stond de groep exmoor pony’s, struinend door het gebied liepen er nog 3 stuks. Het hert dat links van de toren lag stond op en ging richting bosrand achter het ven. De andere die voor de toren lag ging door het ven richting bosrand. Op de terugweg een stuk voor de Oude Graaf stond een hert op nog geen 25 m. van de weg. De fotograven in de groep kregen een geweldige toegift om foto’s te maken. Dit was echt het toetje op de taart deze avond. Tevens was het een prachtige avond qua weer. De deelnemers hadden het een mooie excursie gevonden.