26 deelnemers van Noord- tot Zuid-Limburg en uit het Brabantse. Enkele deelnemers waren van plan om dit jaar naar de Veluwe te gaan maar naar aanleiding van de berichten in de Limburger kwamen zij naar Nederweert.
Met alle vier de poten van de grond gaat deze angsthaas er van tussen [Foto Sjaak van Wylick].
Om 7.30 vol goede moed en vol verwachting op weg en ja al na enkele honderden meters afgelegd te hebben was al het burlen te horen. Nadat we op de Grenskerk weg bij de weide aankwamen zagen wij een hert met 2 hindes bij het bosje achter het Grenskerkmonument staan dat regelmatig burlde. Over de grote grasvlakte lag nog een deken van mist en zijn roep werd beantwoord door een hert dat nog in nevelen gehuld was. Gaandeweg brandde de zon de nevel weg en er doemden steeds meer hindes op. Midden op de grote vlakte deed een hert verwoede pogingen om het roedel van 18 hindes en kalveren bij elkaar te houden. Het was een prachtig schouwspel om de heen en weer dravende hindes en kalveren te aanschouwen en een steeds burlend plaats(?)hert daarom heen te zien draven. Aan de linker en rechterkant van de vlakte waren 2 uitdagers ook steed aan het burlen en in het bos aan de linkerzijde van de grasvlakte vlakbij het wildrooster burlde ook een hert. De oude hinde met de gele band had de neiging om steeds naar linkerkant uit te wijken maar zij werd niet echt gevolgd door de rest van het roedel; heeft haar staus verloren?
Op de terugweg kwam een groot hert luid burlend aan de linkerkant van de grasvlakte uit het bos. Volgens Truus en enkele andere toeschouwers lijkt het erop of er een wissling van de wacht had plaats gevonden wat ook het onrustige gedrag van het roedel kan verklaren.
Na nog een laatste blik op de inmiddels zonovergoten grasvlakte met de in het ronddravende hindes en herten geworpen te hebben ging het merendeel van de deelnemers, het restant was op de uitkijktoren achtergebleven, weltevreden en mooie ervaringen rijker huiswaarts.
Piet Litjens