Vrijdagavond 30 september

Zeker twintig bezoekers van de meer dan vijftig die we (Bert en ik) op deze mooie avond mochten begeleiden naar de Edelherten kwamen van Eindhoven e.o. Onder meer het gevolg van een publicatie in het Eindhovens Dagblad. De hele grote groep luisterde zeer geïnteresseerd naar ons verhaal.  Het bleek een avond van de Edelhertmannen te worden. Ofschoon op de wei bij de Brensbrug in eerste instantie het hert ontbrak, dat er al dagen tevoren aanwezig was. Aan het begin van het grasland naar de toren toe lag een hert en een tweede stond er vlakbij . De lage zon bescheen hun vachten. Groter kon het contrast niet zijn: het liggende dier roodbruin, het staande donkerbruin. Beide dieren waren even tevoren opgejaagd door het leidhert (info Jan Broers) dat met de hinderoedel in het bosje links van de grenskerk te zien was. De twee herten verplaatsten zich naar rechts van het bosje en tegelijkertijd waagden enkele hinden zich op het grasland. Niet lang, maar lang genoeg om onze bezoekers een plezier te doen. De leidman was actief de roedel te drijven en tegelijk de herten zijn geburl te laten horen. Bij de toren stonden reeds veel andere kijkers en met onze groep erbij werd het letterlijk dringen. De hindegroep konden we in het bosje zien. Ik telde zeventien dieren. Het leidhert had een drukke avond. Kwam links of rechts uit het bosje. Sprong over het draad. Ging burlend richting de twee andere herten en dreigde naar de koeien. Intussen was een burlende vierde man rechts bij de bosrand verschenen. Het werd de show van het leidhert en van burlgeluiden. Op de terugweg in de vallende duisternis zagen we nog een man en achter de wei bij de Brensbrug hoorden we burlen. Een echte mannenavond met veel imponeergedrag. We zagen in totaal vijf herten en de twee onzichtbare verraadden zichzelf door te burlen. De bezoekers konden thuis het verhaal over het Weerterbos en de Edelherten nogmaals lezen a.d.h.v. de folder, die Bert ze gaf.

Ron Vodegel