Zaterdag 4 oktober: nog steeds geburl

Twee van mijn gasten kwamen helemaal uit Haarlem voor een bezoek aan de edelherten. Ze hadden al een keer hun geluk op de Veluwe beproefd, maar troffen geen van de dieren aan. Het bezoek aan de edelherten in het Weerterbos werd gekoppeld aan een weekendje Limburg met een bezoek aan de thuiswedstrijd van PSV. De andere bezoekers waren woonachtig in Limburg. De burlexcursies zijn gestart op 15 september bijna drie weken geleden. De top valt zo’n 10-12 dagen na de start van de bronst. Het was dus de vraag of er nog activiteit te bespeuren was en/of er nog geburld werd. Midden voor de toren lagen de meeste hinden en jongen met het plaatshert in de buurt. Een enkeling graasde. Links, iets verderop, een man en rechts wat dichterbij nog een man. Het plaatshert vertrouwde de situatie en ging tussen de hinden liggen. Na een tijdje liep de man rechts richting toren en verdween even uit het zicht om weer met een andere man te voorschijn te komen. De schemer begon intussen te vallen toen een van de twee mannen de andere man besprong. Zou dit komen bij gebrek aan een wijfje? Tenslotte doen de hormonen hun werk. Dit tafereel speelde zich op slecht enkele tientallen meters van het plaatshert af. Of de pseudoparing, de invallende schermer of beide de oorzaak is, kunnen wij mensen niet zeggen. In ieder geval begonnen het plaatshert als liggend te burlen. Een startsein tot meer. De meeste bezoekers hadden het burlen nog nooit gehoord. Het waren dan ook mooie slotakkoorden voor deze excursie. Op de terugweg bij de Brensbrug stond wederom dezelfde mooie man als zondagochtend 28 september [zie deze blog] met af en toe een burl.

Ron Vodegel