Om
even na zessen welgemoed, onder een stralend zonnetje, met 23 deelnemers op weg
naar de uitkijktoren. Tijdens de uitleg onderweg over het beheer en de daarmee
gepaarde gaande veranderingen in het Weerterbos hoorden wij al af en toe
in de verte de herten burlen.
Op
de hoek van het hekwerk langs de grensweg stond, bewonderd
door veel toeschouwers, een imposant hert luid te burlen richting het
roedel dat bij het kleine vrijstaande bosje rustig in het
gras lag; het plaatshert stond strategisch tussen het roedel en de
uitdager opgesteld. Aan de andere kant van het bosje was ook een hert
regelmatig aan het burlen.
Onder
de hoogspanningsmast achter de uitkijktoren lag het hert met achterliggende
kroontak te herkauwen. Op een gegeven moment begon ook deze te burlen en kwam
langzaam in beweging richting het roedel.
Op
de terugweg begaf het hert, dat zich eerder achter het bosje
verscholen, richting het roedel. Het plaatshert kwam direct in actie en rende
naar de uitdager toe. Helaas voor ons verdwenen beide herten achter het hoge
riet en na eventjes kwam het plaatshert weer tevoorschijn waarna hij weer luid
burlde. Van de uitdager was geen spoor meer te bekennen.
Zeer
voldaan over het schouwspel togen wij, terwijl duisternis inviel, daarna
terug naar de Daatjeshoeve waar iedereen afscheid nam.
Piet
Litjens