Vertrekkend vanaf de Daatjeshoeve richting omheind gebied, zoals gebruikelijk het verhaal verteld en de vragen beantwoord. Vaak wordt gevraagd hoe Het Limburgs-Landschap inteelt voorkomt, maar daar moet ik het antwoord op schuldig blijven [opmerking redactie: door nieuw bloed in de kudde toe te voegen, dat is tot heden nog niet gebeurd maar als de herten voorlopig nog binnen het raster dienen te blijven is dat een optie voor de toekomst].
Lopend richting grens Limburg- Brabant hoorde we steeds luider geburl, maar van een hert was nog geen spoor. Bij het open veld bij de Grashut voor het grenskerkmonument stonden de exmoors rustig te grazen; verteld dat zij het gebied openhouden. Het geburl klonk steeds luider, doorlopen naar de toren dan maar, recht voor de toren stonden 5 jonge herten met elkaar te stoeien.
Links lag de groep met de hinde’s en het plaatshert, die alles heel goed in de gaten hield. Als de jongen manen te dicht bijkwamen, ging hij demonstratief burelend hun richting.
Rechts in de bos rand stond nog een mooi hert ook hij liet zich regelmatig horen, na de nodige vragen en vertellingen van de andere mensen op de toren zijn we teruggegaan.
En ook nu weer was iedereen zeer tevreden over een geslaagde avond. Waar dan ook afscheid genomen werd met een overheerlijke kop koffie bij de Daatjeshoeve.
Peter van den Brand