Na een korte uitleg bij het vertrekpunt gingen 14 enthousiaste mensen op pad naar het afgerasterde gedeelte van het Weerterbos van de Edelherten. Onderweg verteld over de specifieke eigenschappen van het Weerterbos. Binnen het gebied was nog geen activiteit waar te nemen of te horen. Bij de open vlakke nabij de Brensbrug was het hert verdwenen dat ik er anderhalve week geleden had waargenomen. Doorlopend naar de wildtoren was het nog steeds stil. Voor de grenskerk liepen de exmoor pony’s te grazen. De deelnemers uitleg gegeven over deze dieren en dat ze het dichts bij het oerpaard staan. Aangekomen bij de wildtoren lag rechts een groep hindes (12 st.) en het plaatshert. Uit het bos kwamen 3 herten en kuierde richting die groep. Op een gegeven moment vond het plaatshert dat ze te dichtbij kwamen en onder luid burlen ging hij erop af en verjaagde ze. Twee van de drie bleven aan het pad wat rondhangen en ze hielden schijngevechten. Op de wildtoren zagen we nog een groep van 6 hindes met een hert. Plotseling kwam een hert van links en liep richting de groep van 6 hindes. Het hert bij de groep was het daar duidelijk niet mee eens en liet dat merken door te burlen. Het hert dat van links kwam reageerde hierop (Burlen). Beide herten begonnen toen op gepaste afstand van elkaar HEEN en WEER te lopen, van het ven richting wildtoren en terug. Dit deden ze een keer of 8 en toen vond het hert dat van links was gekomen het wel genoeg en droop af van waar hij kwam. Het hert dat bij de hindes was ging weer naar ze toe. Ze burlden nog wat en toen de rust was weergekeerd besloten we om terug te keren naar Daatjeshoeve. De deelnemers bedankt voor hun deelname aan de excursie en ze hadden alle facetten die de bronst van de edelherten zo leuk maakt kunnen ervaren.
Léon Goossens