Eenzaam stond hij daar tussen de bomen die de afscheiding vormt tussen het grasveld bij de Brensbrug en de Oude Graaf. De donkerste van alle edelhertmannen met een mooi groot gewei, waarvan de brede horizontale kroon een vijftal gesplitste takken heeft, stond loerend naar ons te kijken. Zijn kop meebewegend met onze voortbeweging. Af en toe burlend. Al jaren kun je hem in de buurt van de Brensbrug tijdens de bronsttijd vinden. Soms op het grasdeel soms tussen de bomen. Altijd afgezonderd van de rest van zijn soortgenoten. Een, in mijn ogen, mooie en stoere man die, zo ver ik heb meegemaakt, nooit heeft meegedaan in de strijd om de hinden. Een mooi fors gewei, een donkere brede kraag en soms krachtig geburl zijn kenmerken van een edelhertenman in de voortplantingsperiode en toch is hij niet actief.
Een paar honderd meter verderop op het uitgestrekte grasveld voor de toren gaan de hinden met jongen verder met grazen onder het toeziende oog van het plaatshert. Een man die het druk heeft de hindegroep in zijn buurt te houden en de andere mannen op een afstand. Hij loopt stoer en uitdagend heen en weer. Soms dreigend en burlend naar rivalen dan weer in draf achter een van de dames aan. Het burlen klinkt van verschillende kanten. Soms is de producent zichtbaar, soms onzichtbaar tussen de bomen.
Al die tijd is de eenzame man niet bewust wat er op het grote grasveld gaande is. Hij kan het niet zien. Alleen aan het geburl van de anderen zou hij een beeld kunnen vormen van wat er zich afspeelt, wie mogelijk de leiding heeft over de hinden. De eenzame man doet blijkbaar ook dit jaar niet mee en zal zich daarom ook dit jaar niet voortplanten. Waarom doet hij niet actief mee? Voelt hij zich de mindere? Of wil hij gewoon niet? Maar waarom zou alleen bij mensen grote individuele verschillen bestaan en waarom niet bij dieren? Misschien heeft deze man gewoon geen behoefte aan sociaal contact, is hij te verlegen of te bang. Ik zal nooit weten of datgene wat voor mensen geldt ook van toepassing is voor edelherten.
Al die tijd is de eenzame man niet bewust wat er op het grote grasveld gaande is. Hij kan het niet zien. Alleen aan het geburl van de anderen zou hij een beeld kunnen vormen van wat er zich afspeelt, wie mogelijk de leiding heeft over de hinden. De eenzame man doet blijkbaar ook dit jaar niet mee en zal zich daarom ook dit jaar niet voortplanten. Waarom doet hij niet actief mee? Voelt hij zich de mindere? Of wil hij gewoon niet? Maar waarom zou alleen bij mensen grote individuele verschillen bestaan en waarom niet bij dieren? Misschien heeft deze man gewoon geen behoefte aan sociaal contact, is hij te verlegen of te bang. Ik zal nooit weten of datgene wat voor mensen geldt ook van toepassing is voor edelherten.
Ron Vodegel
