De bronsttijd van de edelherten in het Weerterbos is weer ten einde.

We kunnen terugkijken op een prachtig seizoen, maar sfeervolle ochtenden en mooie avonden. 
Voor iedereen die het gemist heeft, vanaf de tweede week van september 2025 geven we weer nieuwe excursies.

Tot dan!

 Donderdagavond 10 oktober

Onder goede weersomstandigheden vandaag de excursie begeleid met ongeveer 18 personen. Na de wat tamme ontwikkelingen van een weekje terug ging het nu wat beter.

Geen spectaculaire beelden van vechtende herten maar de edelherten lieten zich wel meer zien. Er was ruim gelegenheid om mooie foto’s te maken. Een plaatshert met een deel van de groep hindes (+/-7)een beetje links van de toren. Een ander plaatshert met de rest van de hindes met kalfjes rechts van de grashutdijk. Andere herten stonden en liepen op grotere afstanden. Kennelijk zijn de onderlinge verhoudingen wel bepaald.

Toch wel merkbaar dat de bronstijd langzaam naar zijn einde loopt denk ik.

Frans

zaterdagochtend 05 oktober 2024

Op een koude en mistige ochtend de excursie gestart met een groep van 20 personen. Sommige deelnemers waren al om 5:30 uur per auto uit Brussel vertrokken om in het Weerterbos naar de edelherten te komen kijken.

Al ver voor de toren was het geburl duidelijk te horen en dat toverde bij veel deelnemers een glimlach op het gezicht. De ochtendexcursies kenmerken zich door de bijna mystieke sfeer in het bos. Bij het raster, nog ver voor het grenskerk monument, was een hert te zien in de oplossende mist. Bij iedere burl zag je zijn adem condenseren in de koude buitenlucht.

Met de opkomende zon erbij een prachtig gezicht. Het tafereel werd dan ook vaak gefotografeerd. In het bosje in het veld liepen hindes en kalveren heen en weer, waarbij een van de dieren op de achterpoten stond om bladeren in een boom te eten.

Toch maar doorgelopen naar de toren. Daar waren ook nog enkele herten te zien en luid geburl te horen. Vanochtend geen goed beeld gekregen of er nog een plaatshert is en of de hindes en kalveren nog als groep bij elkaar zijn. Maar dat hoeft ook niet en dat houdt iedere excursie juist zo boeiend.

Tim

 maandagavond 30 september

Vanavond met een groepje van 4 deelnemers om 17 uur vertrokken vanaf de Daadjeshoeve. Klein maar fijn. Veel interactie met de deelnemers vanwege de beperkte groepsgrootte.

Onderweg was veel en luid geburl te horen. Bij het veld links van de toegangshek tot de toren, was een hert van dichtbij zichtbaar met een kolossaal gewei. Een goed begin.

Op de toren aangekomen, was goed te zien dat de groep van 18 hindes en kalveren opgesplitst was in een aantal kleinere groepen.

Links in het veld een hert met 4 hindes/kalveren. Achter in het veld 3 spitsers met 2 hindes/kalveren. Midden in het veld een hert met een grotere groep hindes/kalveren.

De edelherten waren veel in beweging. Sommige solitaire herten liepen daarbij dichtbij langs de toren. Wat een indrukwekkende dieren van zo dichtbij.

Op de terug weg was nog een ree te zien in het weiland bij het wildrooster.

Ondanks de regen was het met stip de mooiste excursie van 2024.

Tim

 Donderdagochtend 26 september

's ochtends na een buiennacht vroeg in het Weerterbos. Tot 9 uur grijs weer en weinig actie met zo nu en dan wat burlgeluiden. Een hert lag redelijk dicht bij de toren. om ±10 uur komt de groep hinden met het plaatshert langs het water in het gebied op ± 300 meter voor de toren. Daar begint het "echte werk" met eerst een echte dekking achter een struik(privacy). Het plaatshert zeer actief met een tiental bijna dekkingen zonder dat hij gestoord word door andere herten. Op het laatst toch een echte hertensprong, een korte stoot met de vier poten los van de grond, vast kunnen leggen. Al met al toch een prachtige ochtend met als afscheidsgroet een vlucht lepelaars.

Naar mijn gevoel weer unieke beelden kunnen maken van echte en onechte hertensprongen.

Jan

Donderdagavond 26 september 2024

 Het geburl was vanavond al van ver te horen en de deelnemers aan de excursie vonden dat prachtig.
De 18 hindes en kalveren was vanavond weer als groep aanwezig in het veld bij de uitkijktoren.

En ook vanavond was het plaatshert aanwezig bij de groep. Op basis van het gewei, denk ik dat het hetzelfde hert al de gehele week de plek in neemt van plaatshert.

Andere herten waren her en der te bespeuren in het veld en lieten af en toe van zich horen. Ze kwamen echter niet dichterbij de hindes.

Er waren weinig andere bezoekers op de toren en er was zelfs een moment dat alleen de deelnemers van de excursie op de toren aanwezig waren.

Vanwege de regen iets vroeger begonnen aan de wandeling terug naar de Daadjeshoeve.

Tim

 Donderdagmorgen 26 september 2024

 Op weg naar de Daatjeshoeve heb ik nog een stuk in de regen gereden, bij aankomst was het droog en is het de hele ochtend zo gebleven. Om half acht vertrokken met 13 deelnemers richting de toren. Vlak voor we bij het eerste wildrooster aankwamen zagen een volwassen hert het pad oversteken en daarna door de sloot het bos intrekken. Een fraaie waarneming. 

Hierna was het rustig met af en toe een zwak geburl. Op het pad naar de toren zagen we, door de bomen, de hele groep al grazend richting de toren gaan, het plaatshert attent voorop. Op de toren konden we enkele forse mannen in het veld zien liggen, af en toe burlend. De groep hindes en kalveren kwam langs de rand van het water steeds beter in beeld. Een aantal bezoekers hebben zelfs een hertensprong gezien en zij die dat gemist hadden konden het ook nog even beleven via de video opname Jan vd H. Het was een geslaagde ochtend.   

Ed  

 Maandagavond 23 september

Toen we vanavond bij de uitkijktoren kwamen, waren twee volwassen herten te zien in het veld rechts naast de toegangspoort. Deze herten liepen zo een beetje gebroederlijk naast elkaar en lieden luid geburl horen. Deze herten kwamen dicht bij het raster en werden door tal van mensen gefotografeerd.

Op de toren aangekomen, bleek dat er geen hert bij de uitgewaaierde groep hindes en kalveren aanwezig was. Vreemd? Waar was het plaatshert?
Na een tijdje kwam één van de twee volwassen herten aangelopen en ging bij de hindes liggen. Nog vreemder gedrag?

Verder in het veld was nog een ander hert te zien en dit hert maakte geen aanstalten om dichterbij de hindes te komen. Sparen de herten energie voor als het er echt op aan komt?

De bijzondere situatie vanavond maakt het observeren van edelherten zo boeiend: iedere keer weer anders.

Tim

 Zondagavond 22 september 2024

De grote groep lag in de weide voor de toren. Diverse grote mannen stonden verspreidt over het gebied. Eentje lag er dichtbij het hek links van de Grenskerk. Twee heren rechts op de weide bij de ingang.

Gerbrand Mulder stuurde ons wat foto's van het hert bij de Grenskerk. Hij was zich helemaal aan het opdoffen om meer indruk te maken op het plaatshert.

Zondagavond 22 september 

Een kwartier voor tijd is de vriendengroep al compleet, over enthousiasme gesproken. Dreigende wolken lijken dat laatste niet te kunnen verminderen.

Onderweg laat geen hert zich zien en het begint wat te regenen.Vanaf het de hoek in het raster aan het kerkepad is er zicht op de pony’s in de verte. Wat verder op datzelfde pad staat een kluwe fotografen bij een eenzaam hert dat zich heeft met gras versierd als een kerstboom.

Zo nu en dan gaat het even liggen, maar de verspreide burlen blijven doorgaan. Een verdwaalde zonnestraal zet hem in een sprookjesachtig licht. Vanaf de toren is er goed zicht op het nagenoeg complete roedel hindes en kalveren op een redelijke afstand. Het plaatshert lijkt zijn stem aan het verliezen. Heel ver weg nog de spitsers.

De regen heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat de drukte meevalt voor een zondagavond. Desalniettemin wordt de informatiestand goed bezocht.

Op ons gemak lopen we terug en zien verder geen herten meer.

De groep was zeer enthousiast en wil volgend jaar zich weer aanmelden.

Dick

Fotograaf: Cobie van den Brink

Fotograaf: Ina Verhallen

Reactie van de groep:
Graag wil ik even laten weten dat wij ontzettend hebben genoten van de hertenexcursie afgelopen zondagavond met Dick.

Iedereen was enthousiast over de manier waarop er informatie werd gegeven, geweldig ook dat we een gewei, de zomer/wintervacht etc konden zien en voelen.

Daarnaast hebben we veel hindes en herten gezien en geburl gehoord.

Echt een succes en er is zelfs al door de groepsleden gevraagd of we dit volgend jaar weer kunnen doen 😊

 zaterdagochtend 21 september 2024

Onderweg naar de Daatjeshoeve was boven diverse weilanden grondmist aanwezig. Met de opkomende zon er bij een prachtig verschijnsel. Zouden de deelnemers aan de excursie dat ook nog mooi vinden als door de mist geen herten te zien zouden zijn?

Echter, toen we met 21 deelnemers bij de uitkijktoren kwamen was daar geen mist. Wel een en al schittering van het weerkaatsen van de zon op het nog vochtige gras. Alle 18 hindes en kalveren waren aanwezig in het midden van het veld en werden begeleid door het plaatshert. Het plaatshert liep onrustig rond, waarschijnlijk omdat de hindes en kalveren steeds in beweging waren.

Achter in het veld waren drie andere herten aanwezig. Hoewel deze ver weg waren, liep het plaatshert in de richting van het drietal en liet met geburl horen dat ze weg moesten blijven. In het veld rechts van de uitkijktoren was een andere hert aanwezig, dat ook van zich liet horen met geburl.

Het lijkt er op dat de herten steeds actiever worden om de plek van het plaatshert over te nemen.

Tim

 Donderdagavond 19 september

Om half acht, na wat info over o.a. het gewei, vertrokken richting de uitkijktoren. Terwijl de pas er goed inzat heb ik hier en daar wat kunnen vertellen over de geschiedenis van het Weerterbos, hoe het was tot hoe het er nu voorstaat.

Tijdens de wandeling hebben we nagenoeg geen geluiden waargenomen, slechts een keer een zwakke burl. Op de toren stonden nog al wat fotografen. We hadden een mooi uitzicht over het open gebied met een prachtige nevel over de grond. Op een gegeven moment was de nevel iets opgelost en konden we de silhouetten van de groep hinde ‘s, kalveren en het plaatshert zien. Met dat beeld zijn we teruggegaan.

Ed  

Dinsdag 17 september

Prachtig gevecht van edelherten in het Weerterbos. Het bronstseizoen voor 2024 is weer begonnen met een prachtig gevecht in het water. De winnaar moest daarna even afkoelen. Daarnaast het ritueel van het op "geur" brengen van het hert. De "oude dame" met zender verscheen ook nog even aan de bosrand. Gefilmd van boven op de uitkijktoren op ± 250 meter afstand. Gelukkig waren de medefilmers/fotografen heel rustig waardoor de toren weinig trilde.

Bezoeker Jan

Maandagavond 16 september 2024

Niets wees er op dat het vanavond een bijzondere avond zou worden toen we om 17:30 uur vertrokken voor de wandeling naar de uitkijktoren.

Onderweg naar de toren af en toe gestopt om te vertellen over het Limburgs Landschap, het Weerterbos en natuurlijk over de edelherten.  Het was rustig in het bos en geen herten te zien of te horen.

De eerste twee herten werden zichtbaar vanaf het pad, daar waar het raster begint op de grens van Brabant met Limburg. Een stukje verderop waren alle hindes, kalveren en het plaatshert te zien. Een unieke en bijzondere aanblik zo van de zijkant.

Vanaf te toren zie je de herten vaak alleen van boven en dan ook nog zijn ze vaak alleen gedeeltelijk zichtbaar door het aanwezige gras. Maar vanavond waren alle dieren in een blik te zien vanaf de zijkant. Dit maakte dat je ze alle 19 fantastisch kon onderscheiden: groot en klein, oud en jong, roodbruin, donkerbruin, gele halsband.

Het plaatshert sloeg met het gewei in het gras, dat vervolgens bleef hangen in het gewei en op de rug. Ook was af en toe een burl te horen. Maar dat was niet nodig want de andere aanwezige herten maakten geen aanstalten om dichterbij te komen.

Op de terug weg waren (als kers op de taart) ook nog twee reeën zichtbaar aan de bosrand in het weiland nabij het wildrooster.

Een zeer geslaagde avond.

Tim

Zondagavond 15 september

Elk bezoek aan de edelherten tijdens de bronsttijd heeft iets speciaals. Niet ver van de Daatjeshoeve hoorden we al van diverse kanten het burlen. Het geluid kwam luid binnen in de oren van achttien bezoekers die meeliepen. De enthousiaste en nieuwgierige bezoekers kwamen uit Belgisch en Nederlands Limburg. Bij de Brensbrug stond een van de burlaars als aan de grond genageld naar ons te kijken. Het hert, gekenmerkt door zijn omhoog gerichte kroon, stond blijkbaar zo vast aan de grond genageld dat hij nog steeds op dezelfde plaats stond en in dezelfde houding toen wij later en in de schemer op de terugweg waren.

Een buizerd en een havik lieten zich ook zien en uilengeluiden vielen het geburl aan.

Een andere hert liep op het moment dat wij de poort binnenliepen op een paar meter afstand van ons richting toren. Het leek wel of hij ons begeleidde. Het dier was nog nat van het zoelen. We hadden op de toren geluk. Het was er zeer rustig, alleen op de bovenste ring stonden enkele andere bezoekers. Het laatst genoemde hert liep, soms burlend, door naar een rivaal, die op zijn buurt voor de zekerheid de afstand burlend constant hield. Het leidhert stond er met zijn hindes en jongen en een ander hert liep ook al burlend in de buurt. Verderop waren spitsers onderling actief.

Toen wij de toren verlieten kregen de herten spontaan applaus van tientallen zilverreigers die massaal uit het water opstegen.

Ron

Beloof is beloofd

 Vrijdagavond 13 september

Na wat uitleg over geweien en het monsteren van schedels en huiden onder een stralende zomerse avond met 18 deelnemers vol verwachting en welgemoed opstap. Na de Brensbrug wordt links aan de achterkant van de bosrand een groot hert gespot.

Onderweg af en toe het geburl gehoord. Verder op weg naar de uitkijktoren niets bijzonders.

Bij de uitkijktoren aangekomen, een lege vlakte behoudens ganzen en reigers en in de verte een lui liggend imposant groot hert en is ook het gewei van een hert boven het gras achter het grenskerkmonument zichtbaar. Maar dan opeens druppelen uit het bosje regelmatig hindes met kalveren en smaldieren. We zien 3 kalveren zogen bij hun moeders. Opeens verschijnt er een gaffelaar, mannelijk hert met een gewei van 2 “hooivorken”, ten tonele. De leihinde is duidelijk niet gediend van deze tiener en probeert hem te verjagen. Nu komt het “liggend” gewei, het plaatshert, in actie en jaagt uiteindelijk de indringer weg. Een en ander gaat met luid burlen gepaard.

Op de heenweg had ik “beloofd” dat wij op de terugweg bij de wei na het wildrooster nog een afspraak  zouden hebben met de 2 reeen van dinsdagavond. En jawel hoor: present.

 Piet

Mistige ochtend

 Vrijdagochtend 13 september

Dat was even wennen, zo vroeg m'n bed uit. Maar eenmaal bij de Daatjeshoeve was ik dat al gelijk vergeten. In het pad stond een ree ons aan te kijken. Ons, want de twee dames van de excursie waren ook lekker vroeg. Dus nog voor de officiële begintijd waren we al op pad en genoten we van de reegeit. Helaas was ook een hardloper er vroeg bij en het ree nam de benen.

We hoorden eigenlijk al vrij snel de eerste burls en hoe dichtbij we bij de Brensbrug kwamen hoe meer geburl. Op een gegeven moment hoorden we van 4 kanten het geluid. Ook heel dichtbij vanaf het veldje bij de Brensbrug. Echter het was mistig. De zonnestralen probeerden de mist te laten verdwijnen, dat lukte nog niet goed en het hert bleef onzichtbaar. 



Dan door naar de toren. Eenmaal bij de toren waren de herten kennelijk moet van het geburl, want het plaatshert lag in het gras te dutten. De groep stond in het midden in van het veld. De hindes vonden het echter wel welletjes en liepen een voor een rechts naar het bosje. Het plaatshert bleef wat achter. 
Tijdens de verplaatsing van de hindes kwamen ze langs een eikenboom. Deze boom heeft waarschijnlijk heerlijke eikels, want de herten gingen een voor een op de achterste poten staan om wat te snoepen.



Snel met de dames naar het hek gelopen, want het doorkijkje over het pad heen met de overstekende herten in het zonlicht is zeer fotogeniek.

Daarna terug gelopen en ja hoor, bij de Brensbrug was de mist opgetrokken en een oud hert stond achteraan bij een boom over het veld te kijken. Mooie afsluiting van een prachtige ochtend!

Ellen

Geen groot spektakel

 Donderdagavond 12 september

Na een onstuimige middag met talrijke buien, vertrokken we om 18:00 uur met een mooie herfstzon vanaf de Daadjeshoeve naar de uitkijktoren.

Het was een gemêleerde groep van jong en oud. De deelnemers waren erg geïnteresseerd en stelden veel vragen.

Tot aan de uitkijktoren waren er geen edelherten te zien en te horen.

Echter vanaf de uitlijktoren zagen we een grote groep hindes en kalveren in gezelschap van een plaatshert met imposant gewei. Dit hert was duidelijk onder invloed van zijn hormonen. Hij sloeg met zijn gewei door het gras, burlde en bleef maar achter de hindes aan lopen. De hindes waren hier niet van gediend en bleven het hert ontwijken. Hierdoor verplaatste de gehele groep zich langzaam naar de bosrand en verdween vervolgens in het bos. Rechts achter in het veld waren nog een drietal ander herten aanwezig. Zij bleven echter op gepaste afstand van het plaatshert.

Vanavond geen groot spektakel, maar toch een hele mooie avond en de deelnemers gingen tevreden weer naar huis.

Tim

Druilerige wandeling

 Dinsdagavond 10 september

Om 18 uur vertrokken met 50% van de aanmeldingen: een echtpaar uit Genk, Belgie.

Tijdens de druilerige wandeling een enkele zwak geburl gehoord.

Bij de uitkijktoren aangekomen zagen we rechts achterin twee 3-4 jarige herten en een hinde met kalf. Af en toe zwak geburl. Na een tijdje trok de hinde met het kalf zich rechts  terug in het  bos en verdwenen de herten rechts achter in het bos.

Op de terugweg stond links in de wei achter het wildrooster nog een reegeit met smaldier.

Piet

Liftende kauwen

Maandagavond 9 september

Op mij stonden drie zussen te wachten. De rest van de groep had zich afgemeld of liet het afweten. Heerlijk om met een klein groepje op pad te gaan. Na de nodige uitleg en sporen zagen we bij het weitje in de bocht een reebok staan. 

Eenmaal op de toren zagen we dat de grote groep zich tussen de toren en de plassen in bevond. We hadden voor het naderen van de grenskerk het plaatshert al rond zien rennen. Een spitser daagde hem uit, maar het plaatshert joeg hem steeds weg. Naast 18 hindes en kalveren liepen er ook nog 3 spitsers zich een beetje te vervelen. Het plaatshert was druk met zichzelf onder te sproeien en met zijn gewei vegen in het gras om zich op te doffen. Af en toe gooide hij zijn kop in de nek, maar de burl had nog weinig geluid. 

De komende nachten en dagen worden kouder... dus dan zal de hormoonhuishouding wel verder gaan stijgen. 

Wat extra leuk was, is dat de exmoorpony's lifters hadden. Diverse kauwen lieten zich op de rug van de paarden rondrijden en pikten ondertussen beestjes uit de vacht van de paarden. Leuk gezicht om te zien.

Ellen

De grote groep op het veld

Kauw op de rug van een Exmoor

Snel het bos in

 Zaterdag 7 september

In de middag is vanaf de uitkijktoren te zien dat een hinde en kalf op het grote veld grazen. Van daaruit zijn ze rechts het bos ingegaan, waar er zich, volgens een bezoeker, nog 10 edelherten zich bevonden. Verder was het rustig in het bos.

's Avonds liep het oude vrouwtje met drie andere herten op het veld. De 10 herten van het bosje hadden zich verplaatst naar het veld rechts van de toren, toen was te zien dat het een groep is van twee jonge mannen, jonge kalveren en hindes.

Start seizoen bronstexcursies

Donderdag 5 september kwamen de gidsen van Het Limburgs Landschap in de Daatjeshoeve bij elkaar om zich op de maken voor de start van de bronstexcursies in het Weerterbos. Na de laatste nieuwtjes uitgewisseld te hebben gingen we op pad om zelf de stand van zaken bij de edelherten te bekijken. 

Het was middag en heerlijk weer, dus dan houden de edelherten zich rustig. De bronst zal aantrekken als de nachten kouder worden en rond de schemering. Maar ondanks dat zagen we 4 herten en hoorden we in de verte een kleine burl. 

We hebben zin het seizoen!
Nog geen kaarten voor een van de bronstexcursies? Bestel ze op de website van Het Limburgs Landschap.

De gidsen kijken naar de herten

Twee herten laten zich van redelijk dichtbij zien

Bronstexcursie Edelherten in het Weerterbos 2024

Het is weer bronsttijd voor de edelherten en daarom organiseert Het Limburgs Landschap in het Weerterbos in september en oktober bijna iedere dag een bronstexcursie. Maak de imposante roep van de koning van het woud van dichtbij mee en geef je op voor een ochtend- of avond beleving.

Het Weerterbos, op de grens van Limburg en Noord-Brabant, maakt onderdeel uit van het Grenspark KempenBroek. In dit voormalige moerasbos leeft sinds 2005 het edelhert en in de nazomer breekt de paringstijd aan, altijd een bijzonder schouwspel.

Burlende herten
Het is niet eenvoudig edelherten te zien. Overdag liggen ze vaak in de dekking van het bos, maar in de ochtend- en avondschemering komen ze grazen op de graslanden. In de bronsttijd breekt een spectaculaire periode aan en gaat het er luidruchtig aan toe. Luid roepend, burlen genaamd, maken ze aan de andere mannen duidelijk wie de baas én de beste partner voor de vrouwtjes is. Ga samen met een gids op zoek naar de edelherten en kom alles te weten over dit imposante dier in het Weerterbos.

Aanmelden kan via de website van Het Limburgs Landschap

De excursies vinden vrijwel dagelijks plaats tussen 9 september en 13 oktober. We maken een 6 kilometer lange wandeling, die ongeveer 2 uur duurt, door het Weerterbos. Er zijn veel muggen in het bos, dus zorg voor passende kleding en stevig schoeisel. Het meenemen van een verrekijker is een aanrader. De paden zijn goed toegankelijk. Honden meenemen is niet toegestaan.

Op deze pagina kun je de ontwikkelingen in het bronstseizoen volgen.