Zondagavond 15 september

Elk bezoek aan de edelherten tijdens de bronsttijd heeft iets speciaals. Niet ver van de Daatjeshoeve hoorden we al van diverse kanten het burlen. Het geluid kwam luid binnen in de oren van achttien bezoekers die meeliepen. De enthousiaste en nieuwgierige bezoekers kwamen uit Belgisch en Nederlands Limburg. Bij de Brensbrug stond een van de burlaars als aan de grond genageld naar ons te kijken. Het hert, gekenmerkt door zijn omhoog gerichte kroon, stond blijkbaar zo vast aan de grond genageld dat hij nog steeds op dezelfde plaats stond en in dezelfde houding toen wij later en in de schemer op de terugweg waren.

Een buizerd en een havik lieten zich ook zien en uilengeluiden vielen het geburl aan.

Een andere hert liep op het moment dat wij de poort binnenliepen op een paar meter afstand van ons richting toren. Het leek wel of hij ons begeleidde. Het dier was nog nat van het zoelen. We hadden op de toren geluk. Het was er zeer rustig, alleen op de bovenste ring stonden enkele andere bezoekers. Het laatst genoemde hert liep, soms burlend, door naar een rivaal, die op zijn buurt voor de zekerheid de afstand burlend constant hield. Het leidhert stond er met zijn hindes en jongen en een ander hert liep ook al burlend in de buurt. Verderop waren spitsers onderling actief.

Toen wij de toren verlieten kregen de herten spontaan applaus van tientallen zilverreigers die massaal uit het water opstegen.

Ron

Beloof is beloofd

 Vrijdagavond 13 september

Na wat uitleg over geweien en het monsteren van schedels en huiden onder een stralende zomerse avond met 18 deelnemers vol verwachting en welgemoed opstap. Na de Brensbrug wordt links aan de achterkant van de bosrand een groot hert gespot.

Onderweg af en toe het geburl gehoord. Verder op weg naar de uitkijktoren niets bijzonders.

Bij de uitkijktoren aangekomen, een lege vlakte behoudens ganzen en reigers en in de verte een lui liggend imposant groot hert en is ook het gewei van een hert boven het gras achter het grenskerkmonument zichtbaar. Maar dan opeens druppelen uit het bosje regelmatig hindes met kalveren en smaldieren. We zien 3 kalveren zogen bij hun moeders. Opeens verschijnt er een gaffelaar, mannelijk hert met een gewei van 2 “hooivorken”, ten tonele. De leihinde is duidelijk niet gediend van deze tiener en probeert hem te verjagen. Nu komt het “liggend” gewei, het plaatshert, in actie en jaagt uiteindelijk de indringer weg. Een en ander gaat met luid burlen gepaard.

Op de heenweg had ik “beloofd” dat wij op de terugweg bij de wei na het wildrooster nog een afspraak  zouden hebben met de 2 reeen van dinsdagavond. En jawel hoor: present.

 Piet

Mistige ochtend

 Vrijdagochtend 13 september

Dat was even wennen, zo vroeg m'n bed uit. Maar eenmaal bij de Daatjeshoeve was ik dat al gelijk vergeten. In het pad stond een ree ons aan te kijken. Ons, want de twee dames van de excursie waren ook lekker vroeg. Dus nog voor de officiële begintijd waren we al op pad en genoten we van de reegeit. Helaas was ook een hardloper er vroeg bij en het ree nam de benen.

We hoorden eigenlijk al vrij snel de eerste burls en hoe dichtbij we bij de Brensbrug kwamen hoe meer geburl. Op een gegeven moment hoorden we van 4 kanten het geluid. Ook heel dichtbij vanaf het veldje bij de Brensbrug. Echter het was mistig. De zonnestralen probeerden de mist te laten verdwijnen, dat lukte nog niet goed en het hert bleef onzichtbaar. 



Dan door naar de toren. Eenmaal bij de toren waren de herten kennelijk moet van het geburl, want het plaatshert lag in het gras te dutten. De groep stond in het midden in van het veld. De hindes vonden het echter wel welletjes en liepen een voor een rechts naar het bosje. Het plaatshert bleef wat achter. 
Tijdens de verplaatsing van de hindes kwamen ze langs een eikenboom. Deze boom heeft waarschijnlijk heerlijke eikels, want de herten gingen een voor een op de achterste poten staan om wat te snoepen.



Snel met de dames naar het hek gelopen, want het doorkijkje over het pad heen met de overstekende herten in het zonlicht is zeer fotogeniek.

Daarna terug gelopen en ja hoor, bij de Brensbrug was de mist opgetrokken en een oud hert stond achteraan bij een boom over het veld te kijken. Mooie afsluiting van een prachtige ochtend!

Ellen

Geen groot spektakel

 Donderdagavond 12 september

Na een onstuimige middag met talrijke buien, vertrokken we om 18:00 uur met een mooie herfstzon vanaf de Daadjeshoeve naar de uitkijktoren.

Het was een gemêleerde groep van jong en oud. De deelnemers waren erg geïnteresseerd en stelden veel vragen.

Tot aan de uitkijktoren waren er geen edelherten te zien en te horen.

Echter vanaf de uitlijktoren zagen we een grote groep hindes en kalveren in gezelschap van een plaatshert met imposant gewei. Dit hert was duidelijk onder invloed van zijn hormonen. Hij sloeg met zijn gewei door het gras, burlde en bleef maar achter de hindes aan lopen. De hindes waren hier niet van gediend en bleven het hert ontwijken. Hierdoor verplaatste de gehele groep zich langzaam naar de bosrand en verdween vervolgens in het bos. Rechts achter in het veld waren nog een drietal ander herten aanwezig. Zij bleven echter op gepaste afstand van het plaatshert.

Vanavond geen groot spektakel, maar toch een hele mooie avond en de deelnemers gingen tevreden weer naar huis.

Tim

Druilerige wandeling

 Dinsdagavond 10 september

Om 18 uur vertrokken met 50% van de aanmeldingen: een echtpaar uit Genk, Belgie.

Tijdens de druilerige wandeling een enkele zwak geburl gehoord.

Bij de uitkijktoren aangekomen zagen we rechts achterin twee 3-4 jarige herten en een hinde met kalf. Af en toe zwak geburl. Na een tijdje trok de hinde met het kalf zich rechts  terug in het  bos en verdwenen de herten rechts achter in het bos.

Op de terugweg stond links in de wei achter het wildrooster nog een reegeit met smaldier.

Piet

Liftende kauwen

Maandagavond 9 september

Op mij stonden drie zussen te wachten. De rest van de groep had zich afgemeld of liet het afweten. Heerlijk om met een klein groepje op pad te gaan. Na de nodige uitleg en sporen zagen we bij het weitje in de bocht een reebok staan. 

Eenmaal op de toren zagen we dat de grote groep zich tussen de toren en de plassen in bevond. We hadden voor het naderen van de grenskerk het plaatshert al rond zien rennen. Een spitser daagde hem uit, maar het plaatshert joeg hem steeds weg. Naast 18 hindes en kalveren liepen er ook nog 3 spitsers zich een beetje te vervelen. Het plaatshert was druk met zichzelf onder te sproeien en met zijn gewei vegen in het gras om zich op te doffen. Af en toe gooide hij zijn kop in de nek, maar de burl had nog weinig geluid. 

De komende nachten en dagen worden kouder... dus dan zal de hormoonhuishouding wel verder gaan stijgen. 

Wat extra leuk was, is dat de exmoorpony's lifters hadden. Diverse kauwen lieten zich op de rug van de paarden rondrijden en pikten ondertussen beestjes uit de vacht van de paarden. Leuk gezicht om te zien.

Ellen

De grote groep op het veld

Kauw op de rug van een Exmoor

Snel het bos in

 Zaterdag 7 september

In de middag is vanaf de uitkijktoren te zien dat een hinde en kalf op het grote veld grazen. Van daaruit zijn ze rechts het bos ingegaan, waar er zich, volgens een bezoeker, nog 10 edelherten zich bevonden. Verder was het rustig in het bos.

's Avonds liep het oude vrouwtje met drie andere herten op het veld. De 10 herten van het bosje hadden zich verplaatst naar het veld rechts van de toren, toen was te zien dat het een groep is van twee jonge mannen, jonge kalveren en hindes.

Start seizoen bronstexcursies

Donderdag 5 september kwamen de gidsen van Het Limburgs Landschap in de Daatjeshoeve bij elkaar om zich op de maken voor de start van de bronstexcursies in het Weerterbos. Na de laatste nieuwtjes uitgewisseld te hebben gingen we op pad om zelf de stand van zaken bij de edelherten te bekijken. 

Het was middag en heerlijk weer, dus dan houden de edelherten zich rustig. De bronst zal aantrekken als de nachten kouder worden en rond de schemering. Maar ondanks dat zagen we 4 herten en hoorden we in de verte een kleine burl. 

We hebben zin het seizoen!
Nog geen kaarten voor een van de bronstexcursies? Bestel ze op de website van Het Limburgs Landschap.

De gidsen kijken naar de herten

Twee herten laten zich van redelijk dichtbij zien

Bronstexcursie Edelherten in het Weerterbos 2024

Het is weer bronsttijd voor de edelherten en daarom organiseert Het Limburgs Landschap in het Weerterbos in september en oktober bijna iedere dag een bronstexcursie. Maak de imposante roep van de koning van het woud van dichtbij mee en geef je op voor een ochtend- of avond beleving.

Het Weerterbos, op de grens van Limburg en Noord-Brabant, maakt onderdeel uit van het Grenspark KempenBroek. In dit voormalige moerasbos leeft sinds 2005 het edelhert en in de nazomer breekt de paringstijd aan, altijd een bijzonder schouwspel.

Burlende herten
Het is niet eenvoudig edelherten te zien. Overdag liggen ze vaak in de dekking van het bos, maar in de ochtend- en avondschemering komen ze grazen op de graslanden. In de bronsttijd breekt een spectaculaire periode aan en gaat het er luidruchtig aan toe. Luid roepend, burlen genaamd, maken ze aan de andere mannen duidelijk wie de baas én de beste partner voor de vrouwtjes is. Ga samen met een gids op zoek naar de edelherten en kom alles te weten over dit imposante dier in het Weerterbos.

Aanmelden kan via de website van Het Limburgs Landschap

De excursies vinden vrijwel dagelijks plaats tussen 9 september en 13 oktober. We maken een 6 kilometer lange wandeling, die ongeveer 2 uur duurt, door het Weerterbos. Er zijn veel muggen in het bos, dus zorg voor passende kleding en stevig schoeisel. Het meenemen van een verrekijker is een aanrader. De paden zijn goed toegankelijk. Honden meenemen is niet toegestaan.

Op deze pagina kun je de ontwikkelingen in het bronstseizoen volgen.