Vrijdagochtend 13 september
Dat was even wennen, zo vroeg m'n bed uit. Maar eenmaal bij de Daatjeshoeve was ik dat al gelijk vergeten. In het pad stond een ree ons aan te kijken. Ons, want de twee dames van de excursie waren ook lekker vroeg. Dus nog voor de officiële begintijd waren we al op pad en genoten we van de reegeit. Helaas was ook een hardloper er vroeg bij en het ree nam de benen.
We hoorden eigenlijk al vrij snel de eerste burls en hoe dichtbij we bij de Brensbrug kwamen hoe meer geburl. Op een gegeven moment hoorden we van 4 kanten het geluid. Ook heel dichtbij vanaf het veldje bij de Brensbrug. Echter het was mistig. De zonnestralen probeerden de mist te laten verdwijnen, dat lukte nog niet goed en het hert bleef onzichtbaar.
Dan door naar de toren. Eenmaal bij de toren waren de herten kennelijk moet van het geburl, want het plaatshert lag in het gras te dutten. De groep stond in het midden in van het veld. De hindes vonden het echter wel welletjes en liepen een voor een rechts naar het bosje. Het plaatshert bleef wat achter.
Tijdens de verplaatsing van de hindes kwamen ze langs een eikenboom. Deze boom heeft waarschijnlijk heerlijke eikels, want de herten gingen een voor een op de achterste poten staan om wat te snoepen.
Snel met de dames naar het hek gelopen, want het doorkijkje over het pad heen met de overstekende herten in het zonlicht is zeer fotogeniek.
Daarna terug gelopen en ja hoor, bij de Brensbrug was de mist opgetrokken en een oud hert stond achteraan bij een boom over het veld te kijken. Mooie afsluiting van een prachtige ochtend!
Ellen
