De titel had ook zijn: Volle Bak. Zie de kenmerken van deze avondexcursie. Met zijn zessen liepen we rond 17.30u een excursie vol verrassingen tegemoet. Het begon op weg naar de uitkijktoren met een mooi burlend hert op een afstand van 150 meter. Het dier bleef staan om volop bewonderd en gefotografeerd te worden. Twee uur later op de terugweg stond hij er nog steeds. Al die tijd was zijn geluid te horen [foto's Ron Vodegel].
Bij het begin van het open veld bij de uitkijktoren een tweede man en verder op tussen het riet de hindegroep met jongen en het plaatshert. Tussen het riet bevonden zich ook reeën en gauwe ganzen. Het burlen kwam van verschillende kanten. Het echte burlfestijn moest echter nog beginnen. Omdat het plaatshert en hindegroep langzaam richting toren gingen, volgden wij hun richting. Bij de ingang naar de toren lag rechts het vroegere plaatshert met zijn prachtig gewei. Later zou dit hert met het burlen meedoen, waarschijnlijk omdat het geluid aanstekelijk op hem werkte, maar hij hield zich op afstand.
Vanaf de toren speelde zich het schouwspel af. Een schouwspel, dat ik tot nu toe nog niet heb meegemaakt. Mede veroorzaakt door de avondzon en de werkzaamheden van de afgelopen periode.
De vernatting had tientallen watervogels getrokken. Er zaten ongeveer 15 zilverreigers, 16 blauwe reigers, meer dan honderd gauwe ganzen, eenden, één zwarte ooievaar en af en toe vloog een buizerd over. En de edelherten? Die waren er volop: de complete hindegroep als één groep met jongen, 11 wijfjes en 8 jongen, het plaatshert en zes andere mannen. Stelt u zich dat nu voor al die vogels, edelherten en reeën in een steeds roder wordende zonlicht bij een temperatuur van rond de 20 C. En dan het burlen erbij van vier, soms vijf kanten. De ene burl nog lager en harder dan de andere. Jonge mannen die elkaar uitdaagden en het plaatshert dat niet alleen de hindegroep van de andere mannen weg moest houden maar tegelijk ook de mannen op afstand. Tot op dat moment hadden we de totale populatie edelherten op één man na gezien. Deze kwamen we tegen op de terugweg bij de Brensbrug. Volle Bak dus!
Een bijzondere verrassing kronkelde verderop. Een van mijn gasten wees erop. We liepen het bijna plat. Ik zag nog net hoe de slang vanaf de oever het beekje in gleed en naar de overkant zwom. Het was al te donker, maar aan de beschrijving van de bezoeker valt af te leiden, dat het mogelijk ging om een gladde slang van ongeveer 75 cm.
Ron Vodegel