Welgemoed en vol verwachting vertrokken we om half zes met 25 man/vrouw/kind uit Limburg en Brabant vanaf de Daatjeshoeve richting de uitkijktoren. Tussen de Brensbrug en het tweede wildraster vingen wij af en toe een vaag burlgeluid op en enkele tegemoet komende fietsers verzekerden ons dat er genoeg herten te zien waren.
Aan het begin van de omheining op de grensweg zagen wij 6 stuks kaalwild, waaronder de hinde met de signaalband, rustig te liggen herkauwen; er was echter geen hert in de buurt te bekennen wat in de bronstijd zeer vreemd is. Het burlen werd nu duidelijker en leek allemaal vanachter het grenskerkmonument-uitkijktoren te komen. Bij de toegangspoort van de uitkijktoren aangekomen zagen wij een hert met 7 stuks kaalwild rechts naast de hoogspanningsmast aan de rand van het vennetje staan. Het plaatshert burlde regelmating en zijn roep werd vanuit het achterliggende bos en vanaf de vlakte voor de uitkijktoren beantwoord.
Op de uitkijktoren aangekomen zagen wij recht voor de uitkijktoren het hert met de lange achteruitliggende tak staan dat hemelsbreed maar ca 400 m van het roedel van 6 stuks verwijderd was maar het blijkbaar (nog?) niet opgemerkt had.
Een op de uitkijktoren aanwezige fotograaf vertelde dat er om half 5 een heroisch gevecht was uitgebroken met als resultaat dat het 11 jarige plaatshert, de tot dan toe alleenheerser, het veld had geruimd met 7 stuks kaalwild en zich nu waarschijnlijk rechts achter in de uithoek van het terrein teruggetrokken had.
Bij het scheiden van de markt zagen wij nog een relatief jong hert rechts uit het bos achter het vennetje komen en luid burlen maar helaas was het tijd om te vertrekken teneinde voor het donker uit het bos te zijn. Voldaan en een mooie ervaring rijker zijn de deelnemers vervolgens huiswaarts gekeerd en zeer benieuwd op de volgende ontwikkelingen. Hebben wij nu 3 afzonderlijke roedels of zal er een hergroepering plaatsvinden?