We hoorden lang geen geburl. Toen we eenmaal een blik konden werpen op het grote veld zagen we in de verte achter de plassen een hert liggen.
Doorgelopen naar de toren en bij de ingang naar de toren toe stond de hele kudde met een nieuw plaatshert. Het was dit vrij jonge hert gelukt om alle hindes voor zich te winnen.
De fotografen die meeliepen stelden zich allen op, met de rest van de groep ben ik de toren op gelopen. In de verte tegen te bosrand aan stond nog een hert.
Toen begon het plaatshert ineens te burlen. Voor de mensen die dit geluid nog nooit gehoord hadden een unieke ervaring. Hij reageerde op het geburl van het liggende hert wat we eerder achteraan bij de plas hadden zien liggen. Een hele afstand dus. Toch kwam de kudde in beweging. Ze liepen rustig naar het stukje voor de toren net achter de bomen, daar bleven de meeste hindes staan grazen. Echter 6 hindes liepen door en dus ook het plaatshert. Onder luid geburl was het liggende hert bij de plas inmiddels opgestaan en kwam ook richting de groep gelopen. Dat liet het plaatshert niet gebeuren en het joeg het uitdagende hert weg.
Rust wedergekeerd....? Nee, want het plaatshert zag iets wat wij niet zagen. Vanuit het bos was een ander mannelijk de vlakte op gekomen. Ook hij werd weggejaagd.
Langzaam dreef het plaatshert de 6 hindes weer naar hun plek bij de rest van de groep, waar hij wel zichtbaar moeite mee had. Ook hindes laten zich kennelijk niet altijd sturen.
Het werd langzaam donker, voldaan zijn we terug gelopen.
Ellen Luijks
De onderstaande 2 foto's zijn van Chiel Camping
Onderstaande drie foto's: Dany Tielens
