Om 17.30 vertrokken we met 12 man/vrouw, inclusief 2 gidsen en een rolstoelgebruiker, welgemoed en verwachtingsvol richting de uitkijktoren. Op het grasland bij de Brensbrug was totaal geen activiteit en onderweg tot dan toe ook geen burlgeluid gehoord. Bij de wei rechts van het wildrooster bij de uitgang naar de uitkijktoren stond tussen de prikkeldraad en de bosrand een hert. Stond zeer op zijn gemak en liet zich van voren en opzij uitgebreid bewonderen.
Op weg naar de uitkijktoren zagen wij 2 reegeiten in het weiland voor het Grenskerkmonument. Toen wij verder liepen konden tussen het vrijstaande bosje en het bosje van de Grenskerk door in de verte bij de electriciteitsmast een groot hert ontwaren; door de afstand en de begroeiing niet goed te identificeren.
Bij de uitkijktoren lag op 200-300 m de leidhinde met ongeveer 9 stuks kaalwild; het merendeel lag rustig te herkauwen en het plaatshert was, door de bomen en de vegetatie nauwelijks waar te nemen. Heel af en toe was in de verte een zwak burlen te horen. Vanaf de uitkijktoren zagen wij op een gegeven moment achter het bosje van het Grenskerkmonument een reegeit met een kalf en een solitaire reegeit grazen. In de bosrand achter het rechter ven stond een reebok en rechts van het ven waren 2 reegeiten aan het grazen. Recht tegenover de uitkijktoren aan de overzijde van de Oudegraaf stond aan de bosrand ook een een reebok met 2 reegeiten; hoezo territorium want op enig moment kon je 2 reebokken 6 reegeiten en een reekalf waarnemen binnen een vierkante kilometer.
Op de terugweg lag/stond op het grasland bij de Brensbrug het hert met de achterover hellende kroontakken. Dit hert burlde af en toe maar niet echt met volle overtuiging en maakte ook wat veegbewegingen. Af en toe was een zwak burlend geluid te horen vanachter het hert; een van de jonkies die aan het oefenen is?
Jo Engelen en Piet Litjens