Doorgelopen richting Grashut kwamen we de groep met hindes en hert tegen (meteen als het pad het bos uitkomt en je weer uit kunt kijken op de graslanden van de Grashut).
Een deel van de roedel stond in het riet, de hindekopjes net zichtbaar. Opvallend was dat de groep erg onrustig was en op en neer bleef rennen. Op een gegeven moment verdween een deel van de roedel in het bos en twee hindes gingen richting Grashut. Een probleempje voor het hert, maar hij wist ze in ieder geval terug te halen en in het bos te drijven.
In onze groep (met twee kinderen) was ook een gids aanwezig die op de Veluwe excursies verzorgd. Altijd leuk om ook te horen hoe het er daar aan toe gaat. Met de groep overlegd en besloten om terug te lopen richting Brensbrug. Wel even onderweg een fotograaf aangesproken en zijn nummer gevraagd zodat hij mij op de hoogte kon houden van de ontwikkelingen bij de Grashut.
De keuze Brensbrug bleek uiteindelijk een verkeerde gok, wel kon nog een nieuwe bezoeker aansluiten bij de groep en leverde het onderstaande foto op van de excursiegroep.
Inmiddels was ik gebeld en was de roedel met hert weer aanwezig bij de Grashut, op dezelfde plek als eerder die ochtend.
Teruggekomen op de allereerste plek bleek een groot deel in het bosje te vertoeven. Een van de hindes stond nog in de bosrand en was duidelijk los van de groep. Bij het bekijken van de foto's bleek de hind toch een hert dat 'begerig' aan het loeren was naar de hindes!
Een aantal personen liepen door naar de wildtoren en een aantal is blijven hangen. Even later kwamen enkele herten al grazend in de bosrand staan en kwam ook regelmatig (maar schuchter) ook een reegeit uit het bos. Op de foto is goed te zien dat de bosrand, waar een aantal jaren geleden nog het weilandraster met prikkeldraad stond, zich aan het ontwikkelen is tot een geleidelijke overgang naar het grasland. Met die ontwikkelingen zijn we als beheerder natuurlijk erg blij. Het fijne daar kunt u horen tijdens een van nog komende excursies....
Een aantal herten stonden in de bosrand te snoepen van wat bladeren van de eiken.
Meer als in andere jaren zijn dit jaar ook regelmatig reeen te zien. Uit het bos kwam een reegeit met twee kalveren, ondeweg plukkend aan wat grasjes en overigens veel onrustiger dan de edelhertten, om over te steken naar de andere bosrand.
Deze ochtend was bij de wildtoren dus weinig te zien, een van de herten liet zich op grote afstand wel aanschouwen, maar verreweg het meeste was te zien tussen het bosje (het bosjes ligt tussen de wildkansel en de bosrand ten noorden van de grashut en goed te zien vanaf het wandelpad.
Truus, een van de vrijwilligsters in het Weerterbos wist verder nog de nodige aanvullingen te geven. De oudste bok, nu ongeveer 9 jaar oud, is momenteel de echte 'Koning van het woud' en heeft de groep met hindes onder zich. Er lopen echter ook nog een aantal iets jongere mannetjes in de buurt die hun beurt geduldig afwachten en wachten op een kansje als de aandacht van het oude hert in de komende dagen iets gaat verslappen.....
Henk Heijligers