Bij de Brensbrug was geen hert te bekennen, pootafdrukken (foto's Ron Vodegel) gaven wel aan dat de herten gebruikmaken van het pad.
Onderweg hoorden we zacht geburl. Toen we bij de scheiding bos - grasvlakte kwamen zagen we een hert met een volwassen gewei grazen. Hij stond alleen zonder hinden maar wel in gezelschap van drie reeën.
Voordat we de toren bereikten zagen we het hindenroedel en bij de toren gekomen liep het leidhert achter de dames parallel mee met twee mannen die een eindje verder het grasveld overstaken naar het tegenovergelegen bos. Toen de twee uit het oog waren verdwenen liep het leidhert terug naar het roedel en begon hij te burlen met zijn kop naar de toren gericht. Ondertussen liep hij aan het gras te snuffelen. Even later zagen we hoe het hert een zoekplek maakte. Eerst wreef hij met het gewei over het gras, daarna plaste hij op die plek, wreef er over met het gewei en smeerde met de geurklier van de enkel aan zijn linkervoorpoot over de plasplek.
Om vervolgens met het gewei de geur over de plek te verspreiden.
Een zoelplek is een plek die gemaakt wordt door een mannetje als territoriumafbakening en om door die plek te rollen zodat de geur ook op de huid van het dier zit.
Omdat het hert het dichtstbij van alle edelherten stond, konden we zijn activiteit goed waarnemen.
Intussen liep het roedel in de richting van het bosje links van de toren. Eén hinde bleef achter iets waarmee het leidhert blijkbaar niet mee eens was en konden we zien hoe hij de hinde richting roedel dreef.
Prettig was het om te vernemen dat het artikel over de Edelherten van het Weerterbos in het AD van vorige week zaterdag ook nu weer belangstellenden heeft getrokken. Er waren bezoekers uit Delft en uit de buurt van Rotterdam.
Ron Vodegel