Er hadden zich 5 personen aangemeld, plus een jongetje van 7 jaar.
Gestart met uitleg over het Weerterbos en zijn waterhuishouding, daarna laten voelen en verteld over het gewei van een edelhert en van het ree.
Op pad naar de uitkijktoren was niets te zien, zelfs niets te horen.
Bij aankomst bij het hek op de grenspad lag tegen het bosje een hert met het gewei waarvan twee enden naar achtergericht staan. Hij liet af en toe een zacht burlend geluid horen maar spektaculair was het zeker niet.
Doorgelopen naar de uitkijktoren waar alleen ganzen, een grote zilverreiger en reegeit te zien waren.
Nadat we ongeveer een drie kwartier naar niks hebben staan kijken ,besloten we terug te gaan en bij de poort aangekomen verscheen in een paar tellen tijd het hele roedel aan de bosrand op het eerste afgegraven veld achter de hoogspanningsmast.
Het roedel en het hert kwamen echter niet verder dan een paar meter buiten de bosrand. Het leek wel of zij in de beschutting van het bos wilden blijven vanwege de aankomende storm.
Na de nodige foto's en ook omdat het donker begon te worden gingen we terug naar de Daatjeshoeve. bij de Brensbrug stonden op het weiland nog een spitser en twee herten met een klein gewei (de kers op de taart van die avond).
Aangekomen bij de Daatjeshoeve ging het gezelschap tevreden naar huis met de zeggenschap zeker een volgende keer terug te komen.
Jo Engelen