Mijn gasten begonnen zich af te vragen wanneer ze het burlgeluid zouden horen. Voor verschillende onder hen zou dat de eerste keer zijn. ‘Geduld, om kwart voor acht’ was het antwoord. Toeval of niet precies op dat tijdstip liet de man zich horen. Het hert dreef op een gegeven moment enkele afgedwaalde hinden terug naar roedel en rook ondertussen plekken waar de dames hadden gelegen. Toen wij de toren verlieten had het hert zich verplaatst naar het veld rechts van de toren. Bij de Brensbrug stonden ons toetjes te wachten. Een van de oudere mannen liep er halverwege het grasveld tegen de bomenrij te grazen. We konden niet anders dan blijven staan om zo lang mogelijk te genieten van het hert, het harde roepen van de Bosuil en Steenuil, het overvliegen van Dwergvleermuizen en het steeds luider burlen van het leidhert bij de toren. We zagen hoe de grondnevel eerst de hoeven, dan de enkels en de onderbenen bedekte en langzaam het zicht op het hert ontnam.
Dat spel (lees uitproberen) bij jonge dieren belangrijk is voor het gedrag op volwassen leeftijd is te zien op de foto van afgelopen vrijdag van twee spitsers in voortplantingshouding.
Ron Vodegel