Net voor half 6 meldde iedereen zich bij. Nadat iedereen de stang van het gewei had bekeken zijn we op weg gegaan. De groep bestond buiten een echtpaar uit Rotterdam en een echtpaar België, verder alleen maar uit mensen van het IVN Laarbeek. Enthousiaste groep en bij de Brensbrug stond onze "lonely man". Beter gezegd hij lag en verder ging er niet veel van uit. We zijn daarom door gelopen naar het grenspad en meteen als je dan weer de open weide ziet, zagen we achteraan bij het water het hert met zijn meiden staan. Op dat moment kwamen aan de linkerkant ook 4 herten van de mannengroep uit het bos. Het leidhert zag dit en haaste zich naar het voorste mannetje om ze weer het bos in te jagen. De drie reeën die in het veld stonden, schrokken hiervan en gingen er ook vandoor. Een van de mannetjes uit de mannengroep, met ook een imposant gewei, kwam langzaam naar onze groep toegelopen. Op ongeveer 40 meter afstand bleef hij staan en ging er zelfs bij liggen. Voor iedereen was dit geweldig om te zien. We zijn nog even doorgelopen naar de grenskerk, maar aan die kant was niks meer te zien. Teruggelopen naar het voorste hek en inmiddels was er een ree terug gekomen en ook kwamen er weer steeds meer mannetjes (spitsers) uit het bos. Uiteindelijk stonden 5 mannetjes van de mannengroep op het veld. Toen het een paar druppels begon te regenen stonden de hindes op en het leidmannetje joeg ze naar links richting het bos. Meer dan een paar druppels waren het niet, dus de trektocht werd stop gezet. Het werd al schemerig, dus we zijn terug gelopen. Nog even een blik geworpen op onze vriend bij de Brensbrug en net voor het donker waren we terug bij de Daatjeshoeve. De excursiegangers waren meer dan tevreden, want ze konden terug kijken op een prachtige wildbelevenis.
Ellen Luijks