zondag 30 september 2012

Zondag 30 september: sfeervol ochtendlicht

Edelherten zijn zo'n beetje de rode draad van vandaag. Aangemoedigd door de mooie berichten van gisteren, vanochtend in de vroegte naar het Weerterbos. Ineens een alarmsignaal in de auto... Temperatuur beneden de 4 graden. Eenmaal bij de Grashut, wit berijpte velden. Een beetje winter; de zomer is echt voorbij. Overal klonk geburl, prachtig. Toch lieten slechts twee hindes zich net voorbij de Grenskerk van dichtbij zien in het mooie ochtendlicht met wat mist om de sfeer compleet te maken (foto's Bob Luijks).


In het losse bosje achter de Grenskerk was met enige moeite een mannetje te ontwaren, een beetje hinkend. De twee vrouwtjes waren dus niet solitair. Helemaal in de verte nog een spitsertje, maar dat was het dan ook.
's Avonds weer terug naar het Weerterbos. Zou het nu beter zijn? Alles leek rustig, slechts één groepje in beeld, recht voor de toren, maar wel half achter de bomen. Toch werd al snel duidelijk dat dit de 'groep van 11' was.

Ook nu was met enige onregelmaat overal geburl te horen. De twee hindes uit de ochtend zaten nog altijd bij het bosje voorbij de Grenskerk, met het mannetje er nog altijd in. Pas net na zonsondergang werd het spannend. Een mannetje daagde het grote hert wat uit. De kudde kwam in beweging en liet zich vervolgens van heel erg dichtbij zien. Met een indrukwekkend geburl hield het mannetje zijn concurrenten op afstand. Wat zijn concurrenten niet weten, is dat het indrukwekkende hert gewond is. Wie durft, kaapt zomaar wat vrouwtjes weg. Daarmee wordt wel duidelijk dat de strijd dit jaar pittig is: twee manke mannetjes en twee spiters met maar één geweistang. Worden nog spannende dagen... Het schijnt dat de hindes nog niet gedekt zijn. Op dit moment zijn er drie mannetjes met een grote of een kleinere harem, en morgen?

Bob Luijks